ਭਾਂਵੇਂ ਉਹਦੇ ਸਾਹਵੇਂ ਮੁਕਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਏ ਮੈਂ ਵੀ ਓਦਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਕੀ ਹੋਵੇ
ਰਸਮਾਂ ਵਿਚ ਈ ਖ਼ਿਲੱਰ ਪੁਲੱਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਯਾਦ ਵੀ ਮਕਨਾਤੀਸੀ ਹਵਾ ਦਾ ਬੁਲਾ ਏ
ਜਿਧਰੋਂ ਆਵੇ ਉਧਰ ਉਲਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਮੈਂ ਸੁਫ਼ਨੇ ਉਣਦੀ ਥੱਕਦੀ ਨਈਂ
ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਦਾ ਏ ਤੇ ਖ਼ੋਰੇ ਕਿਧੱਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਤਾਹਿਰਾ ਕਹਿੰਦਾ ਏ
ਉੱਡੀ ਉੱਡੀ ਅੰਬਰਾਂ ਤੀਕਰ ਜਾਨੀ ਆਂ
ਹਵਾਲਾ: ਸ਼ੀਸ਼ਾ, ਤਾਹਿਰਾ ਸਿਰਾ; ਸਾਂਝ ਲਾਹੌਰ 2018؛ ਸਫ਼ਾ 14 ( ਹਵਾਲਾ ਵੇਖੋ )
