ڈِھڈ ہتھوں مجبور وچاریمر گئی اک مزدور وچاریدو بچیاں دی روٹی لبھدیٹُر گئی کِنی دور وچاریسوکھا کم نہیں وِیر صحافتدس گئی اک مستور وچاریایمبولینس تے گھر پُجھی اےزخماں دے نال چُور وچارییار حکیما! لڑ دے او نیںپھسدی اے جمہور وچاری
