اِک صدی نُوں چاڑھ تَنگھاڑے
ساگر پار کرایا اے
میرے ہَتھ کیہ آیا اے؟
میں سورج دی لوء دے وِچوں
اک گلاسی پیتی سی
رج کے محنت کیتی سی
چانن دے اِک گُھٹ دی خاطر
کِنے ای چَن ہَنڈائے نیں
فیر وی بُلھ ترہائے نیں
خورے زندہ رہن دی کَد تَک
چٹی (ٹیکس) بَھرنی پَینی اے
جِندڑی ڈردی رہنی اے
سچ پُچھو تے کاہدا جیونا
مجبوراں لاچاراں دا
جگ سرمایے داراں دا
میرے خون پسینے دے نال
سیٹھاں محل بنائے نیں
میں تے ہتھ زخمائے نیں
