ترنجن

کِیویں کتّاں کِیویں تُماں درداں والیے مائے

اج ترنجنی پھوڑیاں وِچھیاں
چُوڑے دے چھنکارے
لُٹ لے گئے ونجارے
ہاواں دے لَنبُو نی مائے
اج کوارے ہاسے
جاواں کیہڑے پاسے
اَگّے پِچّھے سَجے کَھبّے
یاں کیدو، یاں کھیڑے
جنہاں نیں لکّھاں ہیراں لُٹیاں
لکّھاں رانجھے ساڑے
کنّوں سناواں ہاڑے

ہنجُواں والِیے مائے
چرخا کتّاں روندی جاواں
بَھر بَھر چھلّیاں لاہواں
بابل دے دُکھ دُونے ہو گئے
چونے درد بھراواں
کِنّوں وکھاواں درد دِلے دے
کوئی نہ میرا دردی
ہر دم ہَوکے بھر دی
وِیر وَچُھنّے بابل دا گھر
اج میرے لئی سُفنا ہویا
اج ترنجنی کَل مُکلّی
چرخے دی گُھوکر توں وی
مَیں ڈر ڈر جاواں
چرخے نوں گل لاواں
پُونیاں نال نی بَھلیے مائے
سِمدے نِیر سُکاواں
پر ہنجو نئیں سُک دے

سدھراں والیے مائے
ناں ہتھاں نُوں مہندیاں لائیاں
ناں سَگناں دے گانیں
نال سیّاں نے ڈولیاں گائیاں
ناں بَھرجائیاں سُرمے پائے
ناں کوئی سہریاں والا آیا
ناں ڈولی وِیراں ٹوری
جِس دے ہتھ جِدی بانہہ آئی
لے گیا زور و زوری
چار چوفیرے ناگ شُوکدے
لَکّھاں ہنجُو پئے کُوک دے
کوئی نہ سُن دا ہاڑے
ہَتِّھیں جنہاں نیں اگّاں لائیاں
محل ماڑیاں والے
اوہناں ہتھ خُدائی
سرکارے دربارے
پٹکے بنّھ بنّھ بیہندے
اُچّے ہو ہو پیہندے
اوہناں سار کیہہ ساڈے دُکھ دی
اسی مزارعے کمّی
اوہ جاگیراں والے

ریجھاں والیے مائے
جے ایناں دے محلِیں جاکے
ونگاں دے چھنکارے
لُٹ کھڑدے ونجارے
ناں میں ویکھ دی بَھلئے مائے
ایہہ جاگیراں والے
محل ماڑیاں والے
سرکارے دربارے
پٹکے بنّھ بنّھ بیہندے
اُچّے ہو ہو بیہندے