بکھیڑا

تیرا وی اے میرا وی اے ربّ اے سبھ لوکاں دا سانجھا
اکو ربّ مناؤن دے لئی کوئی مسیتاں پیا بناؤندا

کوئی گرجے جا ٹل کھڑکاندا لوکاں تائیں پیا وکھاندا
گرودوارے وڑیا کوئی کوئی مندر وچ سِیس نِواندا

کوئی سورج نوں متھے ٹیکے کوئی پانی توں پیا گھبراندا
ہر کوئی وکھرا ربّ بنا کے دوجیاں نال ہے جھگڑی جاندا

دوجیاں دی ہے جان گواندا دوجیاں دی ہے جان گواندا
رُسیا ربّ مناؤن دے لئی دوجیاں دی رتّ اندر نہاندا

اپنے ہٹ پیا چمکاندا اپنے ہٹ پیا چمکاندا
اپنیاں لوڑاں اپنیاں تھڑاں پُورن دے لئی ربّ نوں پھڑ کے اگے لاندا

من دیاں گنجھلاں کھولن دی تھاں ہور بھلیکھے کھائی جاندا
میریو ویرو اسیں ہاں سارے اکو ماں پیو جائے

اکّ دھرتی دے پتّ ہاں سارے اس دھرتی دیاں ٹھنڈیاں چھانواں
اس دھرتی دے سوہنے مکھڑے نے ساڈے سبھ کاج سوارے

مڑ کیوں کوئی کسے نوں مارے اکو جمّ دے سارے
مرکے اکو پاسے جانا مڑ اپنے وچ ویر کیوں پائیے

دھرتی دا کیوں سکھ گوائیے اکو ٹبر جِیاں وچّ
ایہ سوچو کس پایا جھیڑا کس نے کیتا ایڈ بکھیڑا