لکھّ کروڑاں تارے چمکن، پھیر وی کالی لگے
اجمل اجّ دی رات کدے نا مُکن والی لگے
اکھاں وچ پرچھاویں نچن، دل وچ دھوڑاں اُڈن
اجمل پھیر غماں دی نھیری جھلن والی لگے
سُکے پتر کیہڑیاں اکھاں نال میں اُس دے دیکھاں
اجمل جہڑے بوٹے نوں نہیں پھلّ وی ہالی لگے
مسل ریہا اے جیہڑا پیراں تھلے غنچہ غنچہ
اجمل اوہو مینوں اوس گلشن دا مالی لگے
لوکاں نوں جو لگدے لگے، جو دسدا اے دِسے
اجمل مینوں تے چنّ اوہدے کنّ دی والی لگے
