جو پلکیں موتی تلدے نے
اوہ حدوں باہرے مُلّ دے نے
اوہ بوٹے ٹاویں ٹاویں نے
جو وچّ خزاں دے پھلدے نے
جو پھلّ بنے سن ہاراں لئی
اج وچّ خزاں دے رُلدے نے
اک پاسے پتھر موتی میں
اج ساویں ویکھے تُلدے نے
کی چلدا اے وس اوہناں تے
جو منزل تے جا بُھلدے نے
جد اختر زلف سنوارن اوہ
کئی راز حقیقت کھلھدے نے
