عیداں تے شبراتاں کہڑے کم دیاں
توں نہیں تے ایہہ راتاں کہڑے کم دیاں
اکو رنگی رت اے جے ہر بندے دی
ہتھیں بنیاں ذاتاں کہڑے کم دیاں
صفت لِکھی نہ جے کر پاک گھرانے دی
کاغذ، قلم، دواتاں کہڑے کم دیاں
اپنا آپ وکھانا نہیں جے دنیا نوں
اُچیاں اُچیاں باتاں کہڑے کم دیاں
مینہ وچ کلا بھجدا بابر سوچ رہیاں
بِن سجناں! برساتاں کہڑے کم دیاں
حوالہ: چُپ توں بعد؛ سانجھ؛ صفحہ 37