عمراں بعدوں ویہڑے آیا کسراں یار سنجھاپے دا
سانوں اکثر رہندا نہیں ہن چیتا اپنے آپے دا
دل دیاں لگیاں دا کوئی دارو دیوے تے میں مناں
ہر کوئی وید حکیم سیانا یارو کسوتاپے دا
جنگل بیلے دی ویرانی میلے ورگی لگے گی
نقشہ کھچ کے دساں تینوں جے اپنے اکلاپے دا
اک ٹیبل دے دوجے پاسے سجن رسیا بیٹھا اے
