اپنی آس دا آسرا ہُندا، دوجے دی کی کرنی آس
دوجے دا دکھ دونا ہُندا، اپنا دکھ تاں اپنے پاس
دور دمیلاں ڈھولک وجدا، کھچیا اپنے ول نوں ساز
نیڑے جا کے جد سنیا تاں، اوہ تاں نکلی دل دی واج
سوچ کے دیکھو، ہجر ہی ربّ ہے، ہجر ہے آد جگاد
ہؤکے وانگو مکدا بندہ، لے کے دل وچ یاد
سورج دا دیوا بلے، ہتھ وچ گگن دا تھال
نانک شاعر ایوَ کرت ہے، آرتی سری اکال
