جنت ورگی اے

دُکھ بُھل کے اج فِر ہساں میں
کِتے جبلاں تے جا وساں میں

جتھے ولاں اولھے پُل ہووے
ہر پاسے کِھلیا پُھل ہووے

رُکھ ہوون ٹھنڈی چھاں ہووے
میری جُھگی اوسے تھاں ہووے

جتھے مور وی پیلاں پاؤن پئے
من موہنی چال وکھاون پئے

پئی گاوے کُو کُو کوئل وی
سُر نال ملاوے بلبل وی

مدھ ہو کے ویکھاں چشمے نوں
رب دے انمول کرشمے نوں

جد ویکھاں شیشے پانی دے
عکس اُبھرن دلبر جانی دے

چڑھ جاوے عشق دا رنگ مینوں
لوکی سمجھن مست ملنگ مینوں

اک پیار دا بُوٹا لاواں میں
فِر اوتھے پینگاں پاواں میں

کد مورکھ دنیا سمجھی اے
ایہہ دھرتی جنت ورگی اے

جد لوکی اس نوں سمجھن گے
اس جگ دے دکھڑے مُکن گے