منزل رستہ کرکے اپنے پیراں دا
موت نوں پندھ کرا کھاں شِکر دوپہراں دا
انج میں ہوند جگائی موئیاں قدراں چوں
ویلے روزہ رکھ لیا اَٹھے پہراں دا
دُکھ دی لَے تے میں ملہار نوں گاواں گا
میرا پِنڈ کیوں رونا رووے شہراں دا
جس دےغم نوں رَت پیائی سَدھراں دی
اوس پیالہ بھر کے دِتا زہراں دا
