نیلی چھتری والیا ہن امداداں دے
میہنے وجّن لگ پئے نیں فریاداں دے
پیراں پلے پندھ چاء۔۔۔ بھنے ویلے نے
راہوں اُتے۔۔ کنڈے بیج کے یاداں دے
سولاں دے نال بلبل ونھی جاندے نی
باغاں اُتے ۔۔۔ قبضے نے صیاداں دے
سخنوراں نیں شعر دا پنڈا لوہ چھڈیا
بھکھے ہوئے پھر دے نیں بس داداں دے
انجم ! سکھ سیاپا بنیا سوچاں لئی
کدھر ٹر گئے ٹولے سکھ سواداں دے
رب جانے ہن کیہ کیہ بیتے انجم تے
کملا ہتھیں آ گیا سادہ مراداں دے
