آکھیا سی نا کمّ نہیں آؤنے سجنا دے سجناپے نُکرے لگّ کے اندرو اندری رو ہن بیٹھا آپے ایسراں اوس وہماں مارے نے بے بھرواسا کیتا، عمراں بدھا ساتھ وی کچے دھاگے ورگا جاپے پہلاں چودھویں رات دے چنّ دی مستی گھٹّ گھٹّ پیتی، مگروں نیھرا کرکے کی کی دیپک راگ الاپے اپنے سبھ جگراتے گُھوک سُتے دے اگے دھر کے، پرت آیا ہاں پُٹھے پیریں بے آوازی چاپے ایسے لئی نہیں اوہناں نوں میں جا جا ملدا انجم میتھوں نہیؤں دیکھے جاندے یاراں دے اکلاپے
