کی پچھدا ایں کسراں لنگھی ہجر دی پہلی رات جاگدِیاں اکھاں دے اندر ٹھہر گئی سی رات سورج چڑھیا تے اک دُوجے کولوں لُکدے پھریئے، سبھ دے چہریاں اُتے اپنی کالک مل گئی رات دوہاں دے دل بھر گئے ایہو سوچدیاں اٹھدے سار، خورے پھیر کدے نا آوے اینی چنگی رات میں کی کہندا بس چپّ کرکے نیویں پائی رکھی، گھر دے پچھّ پچھّ تھکے کتھے رہیا ایں ساری رات ہور بھلا کی ہونا 'انجم' اس توں چنگا منظر، وگدی نہر دا کنڈھا اُتوں پوری چنّ دی رات
