اکھاں دے وِچ اِک سُفنے لئی اڈاری سی
فیر کسے پکھلوں مغر شکاری سی
ویہڑے وچ فیر پانیاں ڈیرے لائے سن
مسّاں مر کے کچی کندھ اُساری سی
چِڑیاں تے گُھگھیاں نے راکھے مِتھنے سن
سپّاں نیں فیر پشلی کُنج اُتاری سی
اِک ذرا انہار توں چیتے آوندی گئی
اوہ صورت جیہڑی ورھیاں وچ وساری سی
پیار دا پُھل تے سستے بھاء وی وِکیا نئیں
ایس جِنس دا ایتھے کون وَپاری سی
ارشد شام نُوں کلّا بہہ کے سوچناں واں
اوس دے باہجوں کِیویں عُمر گزاری سی
