ایہ جنھاں نوں لوک سمجھدے تارے نیں اصل وچ اوہدے کوکے دے لشکارے نیں پرکھ ریہا واں بھرم اے میریاں نظراں دا، یا اوہ خورے آپ ای ایڈے پیارے نیں دسدا نہیں کی نھیر کھلاون والے نوں، پُوہریاں پُوہریاں کرکے چھتے ڈھارے نیں سوچ ریہاں کہ اوہنے ربّ کہاون لئی، اجّ تکّ خورے کنے بندے مارے نیں 'پال' ہلاجا، مِدھّ کے ٹر جا کیڑی نوں، کیہڑا اوہنے پاؤنے شور ککارے نے
