اوہ تکیا اے جس دن دی اکھّ کھولی اے ہر پنچھی دی اپنی اپنی بولی اے ونّ سونّیاں غم دیاں لیراں لبھیاں نے، جد وی پنڈ حیاتی دی میں پھولی اے دل دا حال سنانا چاہیا تے لگیا، دنیا مونہوں گنگی کنّوں بولی اے شہنائیاں دی گونج اے نالے چیکاں نے، ویکھ کسے دی میت اے یا ڈولی اے انج لگدا اے پڑھ کے غزلاں راز دیاں، جیوں بیلے وچ ہرنیاں دی اک ٹولی اے
