انج بھرے نے بکسے کُنڈے وجدے نئیں
پھر وی شہر دے لوکیں سر نوں کجدے نئیں
لبڑے وی کئی چہرے چنگے لگدے نے
کئیاں نوں لشکائیے، پھر وی سجدے نئیں
سن سرناواں توں پنجاب کہانی دا
وچّ میدانے مر جانے آں، بھجدے نئیں
حق نہ منگو غاصب کولوں نرمی نال
پھلاں نال کدی وی پتھر بھجدے نئیں
خورے کیہڑی چسّ اے اوہدے اکھراں وچّ
صدیاں بہہ دہرائیے تاں وی رجدے نئیں
پلدا پیا واں میں صدیاں توں ایہناں ہیٹھ
ایہہ ظلماں دے بدل سر تے اج دے نئیں
حوالہ: اکھراں وچ سمندر؛ صفحہ 35 ( ویکھو )
