جس دھرتی تے رجواں ٹکر کھاندے نئیں مزدور
اُس دھرتی دے حاکم کُتے، اُس دے حاکم سور
میرے وانگوں چار دہاڑے بھٹھی کول کھلو
مُلاں فیر وکھاویں مینوں اپنے منہ دا نور
اِٹّ کھڑکا نال گوانڈھی، دیکھو آگوُ ول
اوہدے نال یارانہ، جیہڑا ستّ سمندر دُور
پل پل چَوڑا ہندا جاوے، لوڑاں دا دریا
ہولی ہولی ڈُبدا جاوے، سِدھراں والا پور
اِس دھرتی توں خورے کد دا کر جاندا میں کوچ
سُنیا جے نہ ہندا بابا تیرا میں منشور
وچّ ہنیرے پھلّ وی دیویں، اوہناں اتے تھوہ
سکھر دوپیہرے بلدے پتھر مینوں نے منظور
ہتھوں سُٹّ جدوں دا عصا، آندی قلم دوات
منزل مینوں واجاں مارے، رستے نور و نور
اوہدے وچوں لبھے بابا کمیاں دے حق ویکھ
جیہڑا اُچے محلیں بہہ کے، بُندا اے دستور
حوالہ: سوچاں وچ جہان؛ پنجاب سویر کراچی؛ صفحہ 113 ( ویکھو )
