کر کتّن ول دھیان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

نِت مَتِِیں دیندی ما ، دِھیا
کیوں پھرنی ایں اینویں ، آ دِھیا
نہ شرم حیا نوں گوا دِھیا
توں کدی تاں سمجھ ندان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

چرخہ مفت تیرے ہتھ آیا
پلّیوں نہیں کُجھ کھول گوایا
نہیوں قدر محنت دا پایا
جد ہویا کم آسان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

چرخہ بنیا خاطر تیری
کھیڈن دی کر حرص تھوریڑی
ہونا نہیوں ہور وڈیری
مت کر کوئی اگیان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

چرخہ تیرا رنگ رنگیلا
ریس کریندا سبھ قبیلہ
چلدے چارے کر لے حیلہ
ہو گھر دے وچ آوادان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

اس چرخے دی قیمت بھاری
توں کیہہ جانیں قدر گواری
اُچّی نظر پھریں ہنکاری
وچ اپنے شان گمان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

میں کُوکاں کر کھلِیاں باہیِں
نہ ہو غافل سمجھ کداہِیں
ایسا چرخہ گھڑنا ناہِیں
پھیر کسے ترکھان کڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

ایہہ چرخہ توں کیوں گوایا
کیوں تُوں کھیہ دے وچ رلایا
جد دا ہتھ تیرے ایہہ آیا
تُوں کدے نہ ڈاہیا آن کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

نِت مَتِّیں دیاں وللّی نُوں
اِس بھولی، کملی، جھلّی نُوں
جد پَوسی وکھت اِکلّی نُوں
تد ہا ہا کرسی جان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

مُڈھوں دی تون رجک وہُونی
گوہڑیوں نہ توں کَتّی پونی
ہُن کیوں پِھرنی ایں نِموں جُھونی
کِس دا کریں گمان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

نہ تکلا راس کراویں تُوں
نہ بایڑ ماہل پواویں تُوں
کیوں گھڑی مُڑی چرخہ چاویں تُوں
توں کرنی ایں اپنا زیان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

ڈِنگا تکلا راس کرا لَے
نال شتابی بایڑ پوا لَے
جیونکر وَگّے تیویں وگا لَے
مت کر کوئی اگیان کڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

اج گھر نویں کپاہ کُڑے
توں جھب جھب ویلنا ڈاہ کُڑے
رُوں ویل، پنجاون جاہ کُڑے
پھیر کل نہ تیرا جان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

جدوں رُوں پِنجا لیاویں گی
وچ سیّاں پُونیاں پاویں گی
مُڑ آپے ای پئی بھاویں گی
وچ سارے جگ جہاں کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

تیرے نال دِیاں سبھ سیاں نی
کت پُونیاں سبھناں لِئیاں نی
تینوں بیٹھی نوں پِچھے پئیاں نی
کیوں بیٹھی ایں ہُن حیران کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

دِیوا اپنے پاس جگاویں
کت کت سُوت بھروٹے پاویں
اَکِّھیں وچوں رات لنگھاویں
اوکھی کر کے جان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

ایہہ پیکا راج دن چار کُڑے
نہ کھیڈو کھیڈ گزار کُڑے
نہ رہو ویہلی ، کر کار کُڑے
گھر بار نہ کر ویران کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

تُوں سُتّیاں رین گزار نہیں
مُڑ آونا دوجی وار نہیں
پھر بہنا ایس بھنڈار نہیں
وچ اِکّو جیڈے ہان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

توں سدا نہ پیکے رہنا ایں
نہ پاس امڑی دے بہنا ایں
بھا! انت وچھوڑا سہنا ایں
وسّ پئیں گی سسّ ننان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

کت لے نی کجھ، کَتا لَے نی
ہُن تانی تند اُنا لَے نی
تُوں اپنا داج رنگا لَے نی
تُوں تد ہوسَیں پردھان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

جد گھر بیگانے جاویں گی
مُڑ وَت نہ اوتھوں آویں گی
اوتھے جا کے پچّھوں تاویں گی
کُجھ اگدوں کر سمیان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

اج ایڈا تیرا کم کُڑے
کُیوں ہوئی ایں توں بے غم کُڑے
کِیہہ کر لینا اُس دم کُڑے
جد گھر آئے مہمان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

جد سبھ سَیّاں ٹُر جاون گِیاں
پھیر اوتھوں مُول نہ آون گِیاں
آچرخے مُول نہ ڈاہون گِیاں
تیرا ترِنجن پیا ویران کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے

کر مان نہ حُسن جوانی دا
پردیس نہ رہن سیلانی دا
کوئی دنیا جُھوٹھی فانی دا
نہ رہسی نام نشان کُڑے

کر کتن ولّ دھیان کُڑے

اِک اوکھا ویلا آوے گا
سبھ ساک سین بھج جاوے گا
کر مدد پار لنگھاوے گا
اوہ بُلّھے دا سُلطان کُڑے

کر کتّن ول دھیان کُڑے