میری بُکّل دے وچ چور

میری بُکّل دے وچ چور, نی میری بُکّل دے وچ چور

سادھو کس نوں کُوک سناویں، میری بُکّل دے وچ چور
چوری چوری نِکل گیا، تے جگ وچ پے گیا شور

میری بُکّل دے وچ چور, نی میری بُکّل دے وچ چور

مسلمان سِویاں توں ڈردے، ہندُو ڈردے گور
دوویں ایسے دے وچ مردے، ایہو دوہاں دی کھور

میری بُکّل دے وچ چور, نی میری بُکّل دے وچ چور

کِتے رام داس کِتے فتح محمد، ایہو قدیمی شور
مِٹ گیا دوہاں دا جھگڑا، نِکل پِیا کُجھ ہور

میری بُکّل دے وچ چور، نی میری بُکّل دے وچ چور

عرش منور بانگاں مِلیاں، سُنیاں تخت لاہور
شاہ عنایت کُنڈیاں پائِیاں، لُک چُھپ کِھچدا ڈور

میری بُکّل دے وچ چور، نی میری بُکّل دے وچ چور

جِس ڈھونڈیا تِس نے پایا، نہ جُھر جُھر ہویا مور
جیہڑا لیکھ متھے دا لکھیا، کون کرے بھن توڑ

میری بُکّل دے وچ چور، نی میری بُکّل دے وچ چور

پیر پیراں بغداد اساڈا، مُرشد تخت لاہور
اوہ اسیں سبھ اِکو کوئی، اوہو گڈی تے ڈور

میری بُکّل دے وچ چور نی میری بُکّل دے وچ چور

ایہہ تُسیں وی آکّھو سارے، اوہو گڈّی تے ڈور
میں دسناں تُسیں پگڑ لیاؤ، بُلّھے شاہ دا چور

میری بُکّل دے وچ چور نی میری بُکّل دے وچ چور