121 کمیاں نوں جو ودیا کیتا ، اوتھوں ٹرے سدھائے آہزارے داخل ہوئے ، تاں معظم نظری آئے بوہت راضی سن ہویا معظم ، ٹمک ڈھول دھرائے بوہت جمعیت لشکر سیتی ، کوٹھے سہج لٹائے 122 تاں مندا لگا طاہر ، ظاہر ، دھیدو کیویں مریہاں معظم مویا ، گئی سکداری ، جے اس جیون دیہاں جیوں جانو ، تیوں رانی دنیہاں ، اس نوں سٹ کریہاں مارے بناں گئی سکداری ، جے اس جیون دیہاں 123 جے چڑھے دھیدو گھوڑے اتے ، پنکھی نہ ٹھہراین مہر پرندے ، مونی ، سہیڑ، پیر نہ مولے چاین نر ناری جے کوئی ویکھے ، پل نہ پلکاں لاین آکھ دمودر راٹھ زمیں دے دھیدو ویکھن آین 124 معظم من وچ مسلت کیتی ، دھیدو جوگ دواہیں وڈا راٹھ کیتوسے سکا ، اس دی جھولی پائیں میں ہاں ضعیف قبر کنارے،اس نوں بوہت بلائیں گھر وچ ویر، چنگ ہے، چولے ، ایہہ ڈھل بندی ناہیں 125 کیا تردد معظم یارو، ایہو ادم کیتا اسے وواہ دے کارن معظم چائے بھلیریاں رتیاں ایہہ سبب بنے جے کوئی ، پچھوں کہیں کیہ لیتا آکھ دمودر فکر کاج دے، خان پھرے چپ کیتا 126 متا ڈوم معظم ، سد بھائی ، لکھ وڑائچاں تائیں گنڈھی پا بھیج توں پہلاں ، ایہہ ڈھل بندی ناہیں جیوندیاں سکھ ویکھاں اکھیں ، دھیدو نوں پرنائیں جلیا باہمن نال ڈومیٹا ، آکھ دمودر تائیں 127 پڑھ کر خط دلاسہ کیتا، سبھ سامان کریندا کرو تحمل رات رہو ترے ، گنڈھی پا چیندا گنڈھی دے اپنے کمیں ، نال اوہناں دے دیندا آکھ دمودر دسبھ سامان کر، ٹمک ڈھول دھریندا 128 تاں سن سبھناں لوکاں ، ایہو معظم کاج رچایا دھیدو دے پرناون واسطے ، وڈا دستار کرایا بوہت خوشی سن کر سبھ ہوئے ہبھے دے من بھایا آکھ دمودر معظم تکو، وڈا ویاہ رچایا 129 تاں کرن پسند بیٹھ سبھ ساؤ کیکن کیجے بھائی دیوو کاج نہ کرو تحمل ، ڈھل نہ بندی کائی کرے سامان وڑائچ جوانوں ، وڈی بازی ہوئی آکھ دمودر کاج گنایا ، آئی سبھ لوکائی 130 گنڈھی بھیج کریندا شادی ، دسے سکیاں بھائیں گھیو ، گڑ کھنڈ ، میدے تے دانے ، کچھ سدھ پیندی ناہیں "جیڈا سرتیڈی سر پیڑا"، تیہا سامان اوہناں ہیں آکھ دمودر سولاں گنڈھیں ، گئیاں رانجھیاں تائیں
