211
ڈٹھا لڈن جومیں سر تھیا، سواس سر تھیا آہی
لڈن کوک سنایا دوروں ، " ہتھوں کٹک رہائیں
ہک بمبیہا توں بیا وگائیں ، کیکن اسیں جیوائیں
آکھ دمودر "ہتھوں ونجھلی رکھیں ، مت تھیوے کائی اجائیں"
212
لڈن ڈھونڈ لئی رن وچوں ، مٹھیں بھرے توائیں
لدھی جاگ تان سدیوس" چاچا"میں صدقے کیتی آہی
"ایہہ جیہا مہیں لوڑیندا، سو میلیو آن اسانہیں
دیو دو مجھیں ات ویلے بھیناں ، چک لیاوو کائی "
213
" جے آہا لایق باب تساڈے ، تاں میں پلنگھ سوایا
منت میں کر ہٹا بوہتی ، رہے نہ مول رہایا
کیتو سچ نہ ڈٹھو اکھیں ، میں ادھ موا کرایا
آکھ دمودر سن دھیے ہیرے ، میں سوڑا ڈھنگا پایا"
314
"پر تقصیر میں اوگنہاری ، میں بھلی دا شرم تساہیں
جے کر بیٹا کم وگاڑے ، باپ سٹیندا ناہیں
گل وچ پلو ، دست پیراں تے ، جھڑ پیریں پئی تواہیں"
آکھ دمودر لڈن ہسے ، پھڑ لئی اس پھیر اتاہیں
215
دھیدو پکڑ لیتو ای ہیرے ، لے کدھی تے آئی
ترے سے سٹھ سہیلیاں نالے ، صاحب کھیڈ بنائی
کدھی اتے مجلس بیٹھے ، دھیدو چوچک جائی
کائی نہ کسے نال بولیندی ، ایسی حالت آئی
216
تاں چوری ویکھے ہیر سیالے ، مونہوں نہ مول الائے
دھرتی اتے لیکاں کھٹے ، آکھ نہ مونہوں سنائے
اندر گل ہنڈھائے نینگر ، دل وچ فکر ٹکائے
جے سچ جاناں سرجن ہارا ، تاں پیراں ایہہ پلو پائے
217
اندر دے وچ گل ہنڈھائی ، مونہوں نہ آکھ سنائی
زمیں کھدیندا ، تے تلوں تکیندا ، دھرتی نظر لگائی
ڈردا مونہوں نہ کوئے دھیدو، اجیہی حالت آئی
کرے قیاس چت فکر صحیح سچ ، پلے پیراں ایہہ پائی
218
تاں ہک بول اٹھی سلیٹی " بھیناں ! پسند کریہاں
کیہ وساہ صحیح اس دم دا ، تاں ڈھل اسیں چھڑیہاں
ناہیں ایہہ مناسب اساں ، جے چا تحمل دیہاں
ہیرے آکھو کم جے ہووے ، تاں اس نوں ہک کریہاں "
219
تاں دوجی بول سنیہے دتے ،"کیہ تدھ گل سواری
لجا گل رٹھاین سندی ، شرم نہ کرنے ہاری
وت نہ بولیں سن ون کڑیئے ،گل نہ تدھ سواری
تسیں تاں ہبھو منگیاں ہوئیاں ، ہکا مہیں کواری"
220
تاں ویرو ناؤں ڈمیٹی چھوہر ، بول اٹھی سترانی
"ساؤ زادیاں تساں لج گوائی ، گل نہ سچ وکھانی
گنڈھ گہیر غلام کیہ جاپے ، اس نوں کوئی نہ جانی
تساں ساؤ زادیاں بندا نیہے ، میں باجھوں کمیانی"
