231
"مائے نی چاک لدھو ای ، نت اٹھ مجھیں چارے
برکت جیں دی گھاہ نہ سکے ، مجھ نہ کٹی ہارے
رورا مول نہ لگے کداہیں ، ساون دسن پھہارے
اجیہا چاک لدھو ای مائے ! اگے بخت تہارے"
232
رانجھا آیا جھنگ سیالیں ،ملیا چوچک تائیں
چوچک خان ستھ وچ بیٹھا، آ رانجھے دھون نوائی
سبھے سیال پچھن اٹھ لگے ، کدھروں آیوں بھائی
آکھ دمودر تاں چپ کیتو ، رانجھے ڈھوہ جو لائی
233
"آکھ سنیہے پاندھی میکوں ، توں آیوں کیہڑے تھیہوں
سبھ سندیسا دیساں لگا، جے تسیں ذرا جلیہو
پیٹوں بھکھا ، تریہوں عاجز ، آیا دیہوں بدیہوں
آکھ دمودر چوچک سدکیتا، جو ہیرے پانی دیہو"
234
"لگے ددھ تے ننگے مکھن ، بابل ! مینڈے کول نہ کوئی
بتیاں کتے بوہتے پھردے ، آون مہیں نہ ہوئی
جوٹھا مٹھا ٹکر بوہتا ، کمی ناہیں کوئی
اندر بھیج دیہو تسیں ہن ، جے باہروں آیا کوئی "
235
اگے ہیرنے چوری کٹی ، اتے کھنڈ رلائی
رتا پلنگھ وچھایا چھوہر ، گھت سفید تلائی
گھیو ، میدہ تے شکر روٹی ، ددھ ملائی پائی
پکھا لے کر ہتھ کھلوئی ، رانجھے نوں کھلولائی
236
پونی تے دھر پونی لوکا، سلیٹی شگن کریندی
لسی ہتھ تے پائے بونداں ، پلو گل پئیندی
لوہے میخ جہاز چمبیڑی اے میں رعیت تینڈی
لجا مینڈی تدھ گل رانجھن ، میں صدقے تیتھوں ویندی
237
"تخت ہزارہ رانجھیاں والا ، میں چل تتھوں آیا
ذات رنجھیٹا، ناس دھیدو ، معظم سندا جایا
معظم مویا موہابا چکا ، بھائیاں بوہت دکھایا
مارن کارن متا کیتو مین ، میں تک تساں نوں آیا
238
" چنگا کیتو آیوں میں تھے، اکھیں اتے رکھائیں
اٹھ گھوڑے میں تیکوں دیواں ، اور مجھیں تے گائیں
دیساں کھوہ سیلابے بنے ، دیواں کتی واہیں
آپے گڈتے آپے چائیں ، حاکم ویکھن ناہیں
بھلا کیتو ای جے توں آیوں ، راضی ہوئے اسیں آہیں
اوہ جب سبھسے دیون جوگا، کسے اڑندا ناہیں
240
"سونا، رپا ، مال خزینہ ، ڈھکن ستے پاہیں
توں سبھ کچھ ہیں دیون جوگا ،کتے اڑندا ناہیں
جو منگساں سو دیسیں تونہیں ، جاتا صحیح اساہیں
جے توں راضی رکھن اتے ، تاں مجھیں دیو چراہیں "
