231 "مائے نی چاک لدھو ای ، نت اٹھ مجھیں چارے برکت جیں دی گھاہ نہ سکے ، مجھ نہ کٹی ہارے رورا مول نہ لگے کداہیں ، ساون دسن پھہارے اجیہا چاک لدھو ای مائے ! اگے بخت تہارے" 232 رانجھا آیا جھنگ سیالیں ،ملیا چوچک تائیں چوچک خان ستھ وچ بیٹھا، آ رانجھے دھون نوائی سبھے سیال پچھن اٹھ لگے ، کدھروں آیوں بھائی آکھ دمودر تاں چپ کیتو ، رانجھے ڈھوہ جو لائی 233 "آکھ سنیہے پاندھی میکوں ، توں آیوں کیہڑے تھیہوں سبھ سندیسا دیساں لگا، جے تسیں ذرا جلیہو پیٹوں بھکھا ، تریہوں عاجز ، آیا دیہوں بدیہوں آکھ دمودر چوچک سدکیتا، جو ہیرے پانی دیہو" 234 "لگے ددھ تے ننگے مکھن ، بابل ! مینڈے کول نہ کوئی بتیاں کتے بوہتے پھردے ، آون مہیں نہ ہوئی جوٹھا مٹھا ٹکر بوہتا ، کمی ناہیں کوئی اندر بھیج دیہو تسیں ہن ، جے باہروں آیا کوئی " 235 اگے ہیرنے چوری کٹی ، اتے کھنڈ رلائی رتا پلنگھ وچھایا چھوہر ، گھت سفید تلائی گھیو ، میدہ تے شکر روٹی ، ددھ ملائی پائی پکھا لے کر ہتھ کھلوئی ، رانجھے نوں کھلولائی 236 پونی تے دھر پونی لوکا، سلیٹی شگن کریندی لسی ہتھ تے پائے بونداں ، پلو گل پئیندی لوہے میخ جہاز چمبیڑی اے میں رعیت تینڈی لجا مینڈی تدھ گل رانجھن ، میں صدقے تیتھوں ویندی 237 "تخت ہزارہ رانجھیاں والا ، میں چل تتھوں آیا ذات رنجھیٹا، ناس دھیدو ، معظم سندا جایا معظم مویا موہابا چکا ، بھائیاں بوہت دکھایا مارن کارن متا کیتو مین ، میں تک تساں نوں آیا 238 " چنگا کیتو آیوں میں تھے، اکھیں اتے رکھائیں اٹھ گھوڑے میں تیکوں دیواں ، اور مجھیں تے گائیں دیساں کھوہ سیلابے بنے ، دیواں کتی واہیں آپے گڈتے آپے چائیں ، حاکم ویکھن ناہیں بھلا کیتو ای جے توں آیوں ، راضی ہوئے اسیں آہیں اوہ جب سبھسے دیون جوگا، کسے اڑندا ناہیں 240 "سونا، رپا ، مال خزینہ ، ڈھکن ستے پاہیں توں سبھ کچھ ہیں دیون جوگا ،کتے اڑندا ناہیں جو منگساں سو دیسیں تونہیں ، جاتا صحیح اساہیں جے توں راضی رکھن اتے ، تاں مجھیں دیو چراہیں "
