281 جاں جاں کنج کنواری ہیسی گڈیاں تاں تان تائیں جاں شوہ ملے تاں لاداں گھنے ، پھر چت آدس ناہیں اساں تاں کامل مرشد پایا، کجھ لوڑیندا ناہیں بیڑی پینگھاں تساں مبارک ، اساں سون رانجھن سائیں 282 تاں سئیاں سن کے چپ کیتی ، جاں اس ایوں سنایا ہوئیاں سبھ حیران سہیلیاں ، صاف جواب وجایا اک رہے روئیں وچ کیکن ، متھے عشق جنایا آکھ دمودر کیکن ہوسی ، اچرج کھیل رچایا 283 تاں چو چو چل پئی وچ عالم ، جھنگ سیالے آئی چرچا چل پئی سبھ تھائیں ،گئی چوچک دی جائی تھیا قہر نہ قہراں جیہا ، چاکے سوں اشنائی آکھ دمودر چوچو چلی، چوچک خبر نہ پائی 284 پنڈ چوراسی سبھ چوچک دے ، ہورنہ گل کریندے گلیاں ککھ تائیں سبھ پنکھی، کھلے اگاہی دیندے دھی چوچک دی وگڑی لوکا، گلا لوک کریندے آکھ دمودر سبھ کوئی آکھے ، کیوں نہیں گھٹ مریندے 285 جاں دوینہہ دو تےر گزر گیانی ، گجھی گل نہ کائی ہویا غوغا عالم سارے "گئی چوچک دی جائی" قصیہ کل نہ ڈرے آکھن توں ، سبھ بے ادب تھیا ای آکھ دمودر اجے ات ویلے ، گھر چوچک نہیں آئی 286 خان ہک فن وڈے ویلے ، بنھ کھٹاون آیا قصبہ سبھ سدایا چوچک ، کم سبھو ہی لایا کم کریندے سبھو کمیں ، کسے نہ مونہوں الایا آکھ دمودر پروہ اجے سائیں ،چوچک دا نہیں لاہیا 287 ہڈ شریک تیہناں دیاں ناریں ، قصہ سن سبھ پایا کر کاوڑ اٹھیا قبیلہ، گھر چو چکا نے آیا ملیاں آن نونہاں چوچک نوں ، اوہناں اگے آکھ سنایا آکھ دمودر دری نہ کائی ، کل شریکا آیا 288 "سن بے بے ہک گل اساڈی ، دکھاء کے تدھ کریندے کیہ جیوندے ، کیہ موئے دسیندے ، سن سن چپ کریندے کیہ گئی بدھ تساڈی بے بے ، آپے جان کریندے سن بے بے ! ایہہ نہیں مناسب جاتی داغ لئیندے" 289 "بول جواب دتو نہ اگوں ، تسان کیہ آکھ سنایا اجکل کوئی ویر نویلا ، چوچک سرے چایا سوداگری کہیں لٹ نہ کیتی ، نہ کوئی کھوج اساڈے آیا کیہ کوئی پچھوں مویا اساڈا ، کیہیں ایہہ آن سنایا آکھو بی بی ! سچ حقیقت ، کہیں اکبر شاہ بھیجھایا" 290 "نہ کوئی پچھے مویا سنیا ، نہ کھوج تساڈا آیا اکبر غازی رنج نہ تھیا ، نہ کہیں جائے بھچھایا ایتھے وچ رہے شدیا نے ، تساں نہ سن ہے پایا سن بے بے ! جو پیٹوں جائی ، ایہہ تسے المیا لایا"
