281
جاں جاں کنج کنواری ہیسی گڈیاں تاں تان تائیں
جاں شوہ ملے تاں لاداں گھنے ، پھر چت آدس ناہیں
اساں تاں کامل مرشد پایا، کجھ لوڑیندا ناہیں
بیڑی پینگھاں تساں مبارک ، اساں سون رانجھن سائیں
282
تاں سئیاں سن کے چپ کیتی ، جاں اس ایوں سنایا
ہوئیاں سبھ حیران سہیلیاں ، صاف جواب وجایا
اک رہے روئیں وچ کیکن ، متھے عشق جنایا
آکھ دمودر کیکن ہوسی ، اچرج کھیل رچایا
283
تاں چو چو چل پئی وچ عالم ، جھنگ سیالے آئی
چرچا چل پئی سبھ تھائیں ،گئی چوچک دی جائی
تھیا قہر نہ قہراں جیہا ، چاکے سوں اشنائی
آکھ دمودر چوچو چلی، چوچک خبر نہ پائی
284
پنڈ چوراسی سبھ چوچک دے ، ہورنہ گل کریندے
گلیاں ککھ تائیں سبھ پنکھی، کھلے اگاہی دیندے
دھی چوچک دی وگڑی لوکا، گلا لوک کریندے
آکھ دمودر سبھ کوئی آکھے ، کیوں نہیں گھٹ مریندے
285
جاں دوینہہ دو تےر گزر گیانی ، گجھی گل نہ کائی
ہویا غوغا عالم سارے "گئی چوچک دی جائی"
قصیہ کل نہ ڈرے آکھن توں ، سبھ بے ادب تھیا ای
آکھ دمودر اجے ات ویلے ، گھر چوچک نہیں آئی
286
خان ہک فن وڈے ویلے ، بنھ کھٹاون آیا
قصبہ سبھ سدایا چوچک ، کم سبھو ہی لایا
کم کریندے سبھو کمیں ، کسے نہ مونہوں الایا
آکھ دمودر پروہ اجے سائیں ،چوچک دا نہیں لاہیا
287
ہڈ شریک تیہناں دیاں ناریں ، قصہ سن سبھ پایا
کر کاوڑ اٹھیا قبیلہ، گھر چو چکا نے آیا
ملیاں آن نونہاں چوچک نوں ، اوہناں اگے آکھ سنایا
آکھ دمودر دری نہ کائی ، کل شریکا آیا
288
"سن بے بے ہک گل اساڈی ، دکھاء کے تدھ کریندے
کیہ جیوندے ، کیہ موئے دسیندے ، سن سن چپ کریندے
کیہ گئی بدھ تساڈی بے بے ، آپے جان کریندے
سن بے بے ! ایہہ نہیں مناسب جاتی داغ لئیندے"
289
"بول جواب دتو نہ اگوں ، تسان کیہ آکھ سنایا
اجکل کوئی ویر نویلا ، چوچک سرے چایا
سوداگری کہیں لٹ نہ کیتی ، نہ کوئی کھوج اساڈے آیا
کیہ کوئی پچھوں مویا اساڈا ، کیہیں ایہہ آن سنایا
آکھو بی بی ! سچ حقیقت ، کہیں اکبر شاہ بھیجھایا"
290
"نہ کوئی پچھے مویا سنیا ، نہ کھوج تساڈا آیا
اکبر غازی رنج نہ تھیا ، نہ کہیں جائے بھچھایا
ایتھے وچ رہے شدیا نے ، تساں نہ سن ہے پایا
سن بے بے ! جو پیٹوں جائی ، ایہہ تسے المیا لایا"
