291
"بے بے اٹھ گھر جاوو اپنے ،سانوں پھٹ اولا لایو
پھاتے ہتھ تے تھون ہلائے، متھے تے ہتھ لایو
موہر کھا مر یہاں ہبھے ، جیواں کیہ سکھ پایو
آکھ دمودر وار بڈھے دی ، دھیو داغ لگایو"
292
مل بہہ مسلت کیتی ناریں ، ایہہ پسند کریہاں
آوے ہیر بیٹھ سمجھیہاں ، بھید نہ کسے دیہاں
مت پردہ ہس بڈھے ندی واری ، گل نہ مڑ چلیہاں
آکھ دمودر دبیٹھ ہیرے نوں، آتن وچ اڈکیہاں
293
جاں ٹھیک دوپہر پورے ہوئے ، تاں ہیر سلیٹی آئی
کرکر سد پکاراں ہیرے ، بھر جائیاں سد بہائی
" صدقے کیتی میںلکھ واری ، صدقے میں بھرجائی
اساں سنیا سچ صحیح کر ، تیری چاکے سیں اشنائی
294
کر کاوڑ کہندی سلیٹی ، "بھائی جوگ سنایا
مندا چنگا سن کھاں نی ، ہے کیہ مینڈا نظری آیا
بول خلافتئی دیاں پنڈیں ۔ کیوں مینڈا جثا تایا
نہیں مناسب خاناں تائیں ، بن ڈٹھیاں آکھن آیا
295
"بابل باز تے چرخ پتریے، شکرے باشے بھائی
ماؤ گھمائی کونج تھی اڈسی، سی جانیں بھرجائی
کدی سمجھ سیانی دھیے ، مت نہ تینوں کائی
کیں دی دھی تے نونہہ کیں دی ہیں ، جیہنادں جمیں ودھائی "
296
تاں تاں بوہت وچ شور سیالیں ، دیونہہ دیونہہ چڑھے سوائی
تدوں بک پئیاں بھرجائیاں ،ل چوری سس بلائی
سن بھابی توں واری ہیرے ، کت کوں پھٹ ویانی ؟
گل تھیں ناڑا نہ کپیوای ، بھاہ اولی جائی
297
تاں کندی سن رنی لوہو ، جان اوہناں ایہہ سنائی
"کل شریک نوائے اساں ، ہن میں اونڈھی آئی
جے جاناں اگ پیٹوں جمی کپ نہ گردن لاہی "
آکھ دمودر روندی مہری ، دکھیں بوہت تپائی
298
تاں من مندا کیتا مہری ، چوری ہیر سدائی
"سن بیٹی میں وار بڈھے دی، توں ، میں پلیٹوں جائی
مراں کہ جیواں ، کہ سرکپیں ، کہ میں موہرا کھائیں "
آکھے مہری "سنجی دھیے ! مینوں اونڈھی آئی"
299
"سن مائے ! تینڈے جیون جائے ، کیں تینڈی پنڈی تائی
بے تقصیر کیہ ڈٹھو مینڈا ، کوڑی بدی اٹھائی
میں کیہ جاناں کنج کنواری ، ہوندی کیہ اشنائی "
ـآکھ دمودر کدنی مہری ، ہیرے صحیح ولائی
300
"سن دھیے ! توں نپنی ، صدقے مہیں ونجائیں
کیں دی بیٹی ، توں نونہہ کیں دی ، بھوئیں نئیں دے سائیں
تال سو اکبر دعوی جیں دا ، ڈھکن ستے پاہیں
کدی تاں سمجھ سیانی دھیا ! ، ایہہ مناسب ناہیں "
