401
جیویں گھنئیر وسے ڈوگراتے ، پانی رڑھے نوانے
ہیر نکھیڑی تنجن وچوں ، مائیئیں گھتی آنے
چیکو ملو سہیلیو مینوں بھی کلائیاں دے تانے
لوکاں بھانے ڈھنگ تھیا، اماں ! میں بھانے موہکانے
402
کھیڑے ڈھکے چاک رنجھیٹا !کیہیاں دھیرجاں دیندے
کتھوں کھاسی چوری مکھن ؟ ہیرے نوں پرنیندے
کھس گھدوای منگواساں تھوں ، تینڈے سر کیہ کریندے
خاطر جمع کراساں سنیا ، تیں کوں تھائیں مریندے
403
"دنیو بھائی ! میں خبر نہ کائی ، مینوں قسمت آن پھہایا
تاں تاں تائیں بیٹھا ہاں میں ، جاں جاں رزق بہایا
اٹھ چلا ہاں ، چھوڑ سیالاں ، نہ اساں خط لکھایا
آکھ دمودر کم کیہ اساں ، سیو نہ بنا واہیا"
404
"ہن تداں جی اداسی کیتو، جے کھسماں ہیر چلائی
اگے ناہے ویندا میاں ! جے کھاویں ددھ ملائی
اندر وڑ تینڈے نہیں ویکھے ، جوتیں آخر آئی
آکھ دمودر سر کپسن ، جوتیں دھم دھمائی"
405
"سنو بھائی ! تساں ایہو بھانا ، دے کر گالی لڑیا
جو جانو سو کریہو مینوں ، بے منیادا پھڑیا
کوئی نہ عذر ، بے عذرے تائیں ، جی اساڈا سڑیا
جے کر ہیر کھس لیتی کھیڑیاں ، ہزارہ کھس نہ کھڑیا
406
"بہوں پنڈا ودھایا چوری کھاکے ، گتھر کسے نہ پئیندا
اٹھے پہر پھریں وچ مستی ، سدیاں سد نہ دیندا
ہن آیوں وس اساڈے ، داخل سزائے پئیندا
آکھ دمودر بے منیادا، کیہا زبان کریندا"
407
"بھائی میں تاں عرض کریندا ، تسیں مارن نوں پئے آہے
اساں چت ہن پیا ہزارہ ، اساں کون رہائے
جاں جاں قسمت ، اسیں تاں تاں بیٹھے ، اساں کون رہائے
سن بھائی ! گھن ایتھوں جلساں ، تاں پلیوں کھس گھنیاہے"
408
تاں مائیئیں ہیر کریندی نعرے ، روندی کر کر آہیں
پانی طعام حرام کیتو سو، روزے کھسم رکھائے
جیہے سیل بیلے بہو کیتے، ہن اساں کون کھوائے
آکھ دمودر ہن کیکن کھاجے ، جے مرشد ٹھاکاں پائے
409
تاں ڈٹھا رنگ بھراواں اندر کیں نوں حق پرنئی ہاں
لج اساڈی رہندی ناہیں ، کتنا اسیں چھپئی ہاں
ساؤ سبھ پسند کریندے ، راتیں ہیر مریئی ہاں
چوچک دے گھر دھیاں گھنیاں ، ہوراں تیل ٹھکئی ہاں
آکھ دمودر ایوں نہ بندی ، اسیں گلوں کلنک چکئی ہاں
410
تاں ایہہ کل قبیلے بھائی ، سبھناں اینویں بھایا
چارے مامے ، تریوے بھائی ، سبھناں متا پکایا
سبھناں ہیر سو ماری بھاوے ، ترس نہ کہئییں آیا
آکھ دمودر دھی پٹھانے ، گانا ہتھ بنھایا
