421 ਸੋਹਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਸਿਹਰੇ ਸਿਰਤੇ , ਸਭ ਸਿਰਪਾਓ ਬਣਾਇਆ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਿਰਪਾਓ ਕੇਸਰੀ ਬਾਣਾ , ਲਾੜੇ ਨੂੰ ਪਹਿਰ ਈਆ ਵਾਹ ਵਾਹ ਖ਼ਾਵੰਦ , ਹੀਰੇ ਸੁਣਦਾ, ਸਭਨਾਂ ਨਜ਼ਰੀ ਆਇਆ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਲਾੜੇ ਤਾਈਂ , ਆਲਮ ਵੇਖਣ ਆਇਆ 422 ਸੰਨ ਧੀਦੋ ਚਿੱਤ ਕੀਤਾ ਚੇਤਾ , ਅਸੀਂ ਵੀ ਵੇਖ ਓਹ ਹਾਂ ਅਛਲ ਆਲਮ ਆਇਆ ਸਾਰਾ, ਅਸੀਂ ਕਿਉਂ ਜਾਨ ਬਹਾ ਹਾਂ ਵਣਜ ਵਿਖਾ ਹਾਂ , ਖਸਮ ਹੀਰੇ ਦਾ ਹੁਣ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਰਹਿਣ ਅਸਾਹਾਂ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਵੇਖਣ ਆਏ,ਅਸੀਂ ਵੀ ਵੇਖ ਜਲਾ ਹਾਂ 423 ਜੁਲਿਆ ਚਾਕ ਜੰਞ ਵੇਖਣ ਨੂੰ , ਜਾਂ ਚੱਲ ਨੇੜੇ ਆਇਆ ਅੱਗੇ ਧਰਮਲ ਕੁੜੀਆਂ ਸੁਣਦਾ, ਵੇਖ ਪਿਛਾਹਾਂ ਧਾਇਆ ਵੇਖ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਆਖਣ , ਹੀਰੇ ਦਾ ਪੇ ਆਇਆ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਝੜਿਆ ਧਰਤੀ , ਡਾਢਾ ਝੋਨਾ ਖਾਇਆ 424 ਮੁਡੀ ਪਰਿਓਸ ਰੁੱਤ ਵਰਤੀ , ਪੈਰੋਂ ਰੁੱਤ ਵਹਾਈ ਨਹੀਂ ਨਸੀਬ ਜੰਞ ਵੇਖਣ ਸਾਨੂੰ , ਜੋ ਹੀਰੇ ਦੀ ਆਈ ਕੇਤੂਸ ਫ਼ਿਕਰ ਕੀਕਣ , ਜੰਞ ਦੱਸੇ , ਬੈਠਾ ਚੜ੍ਹ ਉੱਚੀ ਜਾਈ ਆਖ ਦੋ ਮੁਦ੍ਰ ਸੱਦ ਲੀਤਾ ਸੰਢਾ , ਇਸ ਚੜ੍ਹ ਵੇਖਾਂ ਭਾਈ 425 ਧੀਦੋ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੰਡੇ ਉੱਤੇ , ਆਇਆ ਵੇਖਣ ਤਾਈਂ ਸੰਢਾ ਛੋੜ ਦਾਤਾ ਤਬ ਐਵੇਂ , ਬਲਣ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਭਾਈ ਸਾਕ ਚੂਚਕ ਦੇ ਖੇੜਿਆਂ ਅੱਗੇ , ਫਿਰਦੇ ਕੰਮਾਂ ਤਾਈਨ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਜੰਞ ਵੇਖਣ ਨੂੰ , ਰਾਂਝਾ ਗਿਆ ਤਥਾਈਂ 426 ਜਿੰਨੇ ਜਣੇ ਦੀ ਜ਼ਿਆਰਤ ਕੀਤੀ, ਧੀਦੋ ਫਿਰਦਾ ਆਇਆ ਖ਼ਾਨ ਵਸਾਵੇ ਡਿੱਠਾ ਧੀਦੋ , ਤਾਂ ਉਸ ਫੇਰ ਪਛਾਿਆ ਕੌਣ ਜਵਾਨ ਸੋ ਕਮਲੀ ਵਾਲਾ ? ਚੱਲ ਕਦ ਆਊਂ ਆਇਆ ? " ਆਖੋ ਦਸਿਉ , ਭਾਈ ਮੈਨੂੰ " ਇਉਂ ਕਰ ਖ਼ਾਨ ਪਛਾਿਆ 427 ਚਾਕਾਂ ਬੋਲ ਸੁਨੇਹੇ ਦਿੱਤੇ , ਕਹਿ ਕਰ ਇਹ ਸੁਣਾਇਆ "ਆਇਆ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰਿਓਂ ਰਲਦਾ, ਖ਼ਾਨ ਬੁਲਾਏ ਰਖਾਇਆ ਸੰਨ ਕੇ ਜੰਞ ਆਇਆ ਹੈ ਵੇਖਣ "ਚਾਕਾਂ ਇਹ ਜਵਾਬ ਸੁਣਾਇਆ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਤਾਂ ਉਸ ਕਮਲੀ , ਚੜ੍ਹਦਾ ਰੂਪ ਸਵਾਇਆ 428 ਇਹ ਕੋਈ ਕਾਮਲ ਸਾਈਂ ਸੁਣਦਾ, ਤੁਸਾਂ ਨਾ ਮੂਲ ਲਿਖਾਇਆ ਅਜ਼ਮਤ ਕੀ ਰੁਸ਼ਨਾਈ ਦੱਸੇ , ਕੋਈ ਬਾਣ ਹਰੀਫ਼ਾਂ ਲਾਇਆ ਨੂਰ ਇਨਾਇਤ ਦੱਸੇ ਨਿਹਾਇਤ , ਵਲੀਆਂ ਸੁਣਦਾ ਸਾਇਆ ਆਖੋ ਯਾਰੋ ! ਕਾਮਲ ਕੋਈ , ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੁਪਾਇਆ 429 ਤਾਂ ਲੜਦੇ ਚਾਕ ਰੰਝੇਟੇ ਤਾਈ, ਦਰਸ਼ਨ ਆਏ ਦਿੱਤੂ ਈ ਭਲਾ ਥੀਆ ਜੇ ਛਪੀ ਆਹ, ਜ਼ਾਹਰ ਚਾਅ ਕੇਤੂ ਈ ਕਿਹਾ ਕੰਮ ? ਜੇ ਆ ਯੂੰ ਉਦੇ , ਆਏ ਦੀਦਾਰ ਦਿੱਤੂ ਈ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਧੱਕੇ ਖਾਂਦਾ , ਤਾਂ ਲੜਦਾ ਸਭ ਕੋਈ 430 ਪਤੀ ਪੈਰ ਬੁੱਧੀ ਛਕ ਰਾਂਝੇ , ਮੁੜ ਫੇਰ ਪਿੱਛਾ ਹੈਂ ਡਿੱਠਾ ਸਹੀ ਡਮੀਟੀ ਕਿਸੇ, ਆਖਿਓਸ ਹੀਰੇ ਤਾਈਂ ਹੀਰੇ ! ਧੀਦੋ ਕੋਠੇ ਪਛਦੋਂ ਸਹੀ ਡਿੱਠਾ ਹੈ ਅਸਾਹੀਂ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਭਿੰਨੀ ਛੋਹਰ , ਮਿਲੀ ਸੋ ਆਏ ਤਥਾਈਂ
