481 ਰਿਣੀ ਹੀਰ ਬਹੁੰ ਚਿਰ ਤਾਈਂ , ਕਰੇ ਵਿਦਿਆ ਨਾਲ਼ ਸਹੇਲੀ " ਰਾਜ ਤੁਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਸੇਵ , ਮੈਂ ਸਦਾ ਰਹੀ ਅਲਬੇਲੀ ਡਾਰ ਤੁਸਾਡੀ ਵਿਚੋਂ ਨਖੜੀ , ਜਿਉਂ ਕੋਕੇ ਕੂੰਜ ਅਕੀਲੀ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਹੀਰ ਜੋ ਆਖੇ\"ਸਾਈਂ ਅਸਾਡਾ ਬੈਲੀ" 482 "ਸਾਈਂ ਤੁਸਾਡਾ ਬੈਲੀ ਹੋਵੇ , ਸਾਨੂੰ ਦੇ ਵਿਛੋੜਾ ਚਲੀ ਕਿੱਥੇ ਹੀਰੇ ਕਿੱਥੇ ਰਾਂਝਾ, ਕਿੱਥੇ ਬਬਾਨੀ ਗਲੀ ਕਿੱਥੇ ਬੀੜੀ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਪਤਨ , ਕੱਤ ਪਿੱਪਲ ਕੱਤ ਝੱਲੀ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਵਿਛੋੜੇ ਤੈਂਡੇ , ਮੈਂ ਮਰਸਾਂ ਰੋਏ ਇਕੱਲੀ" 483 "ਸਦਕੇ ਕੀਤੀ , ਮੈਂ ਹੱਸੀ ਤਸਾਥੋਂ , ਆ ਤਿੰਨ ਛੋੜ ਸੁਧਾਈ ਬੀੜੀ , ਬੇਲਾ ਤੇ ਪਿੱਪਲ , ਪੀਂਘਾਂ , ਲੁਡਣ ਬਾਪ ਤੇ ਭਾਈ ਅਸੀਂ ਜਿਲੇ ਅਣ ਡਠੀਂ ਜੂਹੀਂ , ਫਿਰ ਆਉਣ ਗੱਲ ਨਾ ਗੱਲ ਨਾ ਕਾਈ ਨਾ ਕੁ ਲੋਹ , ਨਾ ਤਕੀਆ ਮੈਨੂੰ , ਨਾ ਕੁ ਬਾਪ ਨਾ ਮਾਈ " 484 ਰੋਂਦੇ ਆ ਤਨ ਤੇ ਰੋਂਦੇ ਵਿਹੜੇ , ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਵਿਦਾ ਕਰੇਂਦੀ ਰੋਵਣ ਬਿਰਖ , ਬਬੂਲ , ਪਨਘੀਰੋ , ਸਹੀਆਂ ਵਾਰੇ ਦਿੰਦੀ ਰੋਵੇ ਮਾਊਂ , ਨਾ ਮੂੰਹ ਅਲਾਏ , ਫਿਰਦੀ ਪੇਟ ਘਹੀਨਦੀ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਆਖੇ ਮੁਹਰੀ "ਮੈਂ ਰਾਂਝੇ ਤਾਈਂ ਦਿੰਦੀ " 485 ਰੋਵਣ ਪੁੱਤਰ ਦਰੱਖ਼ਤਾਂ ਸੁਣਦੇ , ਰੋਵਣ ਬੂਟੇ ਕਾਹੀਂ ਰੋਵੇ ਬੁੱਢੀ , ਨਢੀ , ਲੋਕਾ, ਰੋਵਣ ਸੁੱਤੇ ਪਾਹੀਂ ਜੁਲਿਆ ਕਟਕ , ਸਹੀ ਸਲੇਟੀ , ਵੰਜਣ ਜੋਗੀ ਨਾਹੀਂ ਇਸ ਦੇ ਰਾਜ ਸਿਆਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ, ਸਿਤਮ ਕਹੀਂ ਸਿਰ ਨਾਈਂ ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਕੂਕ ਪਈ ਹੈਂ , ਹਾਜਤ ਚੂਚਕ ਦੀ ਨਾਹੀਂ 486 ਡੋਲੀ ਚਾਏ ਚਲਾਈ ਯਾਰੋ , ਟਮਕ ਰਾਂਝੇ ਚਾਇਆ ਥੀਏ ਰਾਹ ਰਵਾਂ ਹੋ ਲੋਕਾ , ਲੋਕ ਵਦੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ਜੋ ਕੋਈ ਵੇਖੇ , ਸਵਾਐ ਰੋਵੇ , ਲੋਕਾਂ ਸ਼ੋਰ ਮਚਾਇਆ ਆਖ ਹਿਰਦੇ ਟੋਰੀਆਂ , ਸਾਰਾ ਆਲਮ ਆਇਆ 48 7 ਸਭ ਆਲਮ ਅਛਲ ਕਰ ਜੁਲਿਆ , ਰੋ ਰੋ ਵਿਦਾ ਕਰੇਂਦੇ ਡੋਲੀ ਪਾਈ ਲੈ ਚਲੇ ਖਿੜੇ , ਨਾਹੀਂ ਕਿਸੇ ਮਲੀਨਦੇ ਮਾਉ ਵਦੇ ਨੂੰ ਆਈ ਆਹੀ , ਡੋਲੀ ਨੱਪ ਅਟਕੀਨਦੇ "ਸੰਧਿਆ ਧਿਆ ! ਤੂੰ ਥੀ ਸਿਆਣੀ , ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਵਿਛੋੜਾ ਦਿੰਦੇ ਉਠੋ ਹਾਰੀ , ਵੀਰ ਭਜਸਾਹੋਂ ,ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਰਹਿਣ ਨਾ ਦਿੰਦੇ " 488 "ਝੂਠੇ ਲਾਰੇ , ਨਾ ਕਰ ਮਾਏ , ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦਲੀਨਦੀ ਕਿਸ ਲੋੜੀਂਦਾ ਮਾਏ ਮੈਨੂੰ , ਅਜੇ ਨਾ ਕੁੱਝ ਛੜੀਨਦੀ ਜੋ ਕੁੱਝ ਤੈਂਡੇ ਅੰਦਰ ਗੁਜ਼ਰੇ , ਮਾਲਮ ਮਹੀਯਂ ਕਰੇਂਦੀ ਮਾਊਂ ਸਿਆਲ਼ੀ ਜਲਦੀ ਵਾਰੀ , ਮੀਕੋਂ ਸੱਤ ਅੰਗਾਰ ਸਟੀਨਦੀ ਆਖ ਨਾ ਮਾਊਂ ਦਿਲਾਸਾ ਕੌੜਾ , ਮੈਂ ਆਪੇ ਟੋਰੀ ਵੀਨਦੀ" 489 ਮਾਊਂ ਅਤੇ ਭਰਜਾਈਆਂ , ਭੈਣਾਂ , ਸਭ ਵਦੇ ਨੂੰ ਆਈਆਂ ਪਾਇਆ ਝਨਗਾਰ ਰੋਵਣ ਦਾ ਭਾਰੀ , ਰੋਵਣ ਦਾ ਏ ਦਾਈਆਂ ਕਿਥੋਂ ਫੇਰ ਵਖਸਾਹਾਂ ਤੈਨੂੰ , ਰੋਵਣ ਕੀ ਭਰਜਾਈਆਂ ਆਖ ਦੋ ਮੁਦ੍ਰ ਵਿਦਾ ਕੇਤੂ ਨੇਂ , ਫਿਰਨ ਪੁੱਛੋ ਹਾਂ ਨਾਹੀਆਂ 490 "ਸੰਨ ਮਾਏ ਤੀਕੋਂ ਬੇਟੀ ਆਖੇ, ਤੈਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾਈ ਮੈਂ ਮਹਿਮਾਨ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ,ਕੁੰਦੀ ! ਖਾ ਵਨਦੀ ਆਨ ਬਹਾਈ ਜੇ ਆਇਆ ਖਸਮ ਸਂਭਾ ਲਿਉਸ ਮੈਨੂੰ , ਤੁਧ ਕੇਹੀ ਬਾਜ਼ੀ ਪਾਈ ਲੈ ਮਾਏ ਘਰ ਝੰਗ ਸਿਆਲ਼ੀ , ਅਸੀਂ ਅੱਠ ਚਲੇ ਥੀ ਰਾਹੀ "
