711
"وڈا فقیر ، تپسی وڈا ،توں میکوں نظری آیا
تینڈے صدقے کیتی جوگی، دھواں ہتھ اٹھایا
ہوئی میں راضی ، درشن دتو، بخت اساڈے آیا
تدوں فقیری کتھے دھری آ ، جو لڈن جوگ مرایا"
712
دھوئیں ویٹ سٹائی دھیدو ، لڑکر کاوڑ آیا
"طعنے دئیں فقیراں تائیں ، اساں نہ ایہو بھایا"
پھیر مساں نبھایا دھواں ، سہتی جوگی جوگ چوایا
"تدوں فقیری کتھے دھری آ، جو سرتے ٹم چایا؟"
713
پھر سو دھوئیں ویٹی دھیدو، کاوڑ بوہت کریندا
"مندے سخن الائیں اساں ، ایہ من روس دھریندا
اساں کیہ لگے ایہناں گاہلیں ، جے کوئی برا الیئندا"
آکھ دمودر نال کاوڑ دے ، دھوئیں چا وگیندا
714
"بھلی بھلی ، مہیں فقیرا ، مندا سخن الایا
آپے میل بہایوس سہتی ، سن وے گھول گھمایا
بے تقصیر توں ڈاڈھے مینوں ، اینویں کاوڑ آیا
تدوں فقیری کتھے دھری آ، گھن چوری کیدو نوں پایا"
715
"اے ہیں کون ؟ توں آکھ حقیقت ، سی روگ لئیندی؟"
ترٹا پیراں اتے دھیدو ، سدھ سنیہا دیندی
جو کجھ پچھے گذری آہی ہیں سر ظاہر پئی کریندی
آکھ دمودر میں سام تساڈی ، میں کوں سچ دسیندی
716
"سن دھیدو گھر ہیر ہے مینڈے ، اس سبھو بھیت سنایا
کل حقیقت مینوں دسی، تساں کیکر عشق لگایا
خاطر جمع کر دھیدو رانجھا ، باہمن اساں بھجایا
آکھ دمودر سہتی دھیدو تائیں ، بوہت دلاسہ لایا
717
سن کر سخن رنا بہوں دھیدو ،"میکوں تدھ سدایا
سبھالج پئی آگل تینڈے ، گل وچ پلو پایا
پئی آلج نباہیں سہتی ، میں تیتھوں گھول گھمایا
آکھ دمودر لج تسانوں ، شرم تہوں گل پایا"
718
"سن وے دھیدو ، لج تساڈی ، جاں میں گل وچ پائی
نوں ۹۰۰ سے پگ پیکائن سندی ، ویکھو مہیں لجائی
رات گذار ، صباحیں جاویں ، کندھی دھواں لائیں
مونہوں چپاتا ہوکے بیٹھیں ، مول نہ کسے لکھائیں "
719
رات گذار اٹھ چلیا تویں تویں ہی ، تاں چل کھیڑیں آیا
کر آسن بیٹھا کندھی تے، کسے نہ مول لکھایا
بیٹھا بہن ، تے اچوں پنڈے ، بوہت فراق سدایا
آکھ دمودر وڈے ویلے، دھوئیں میلن نوں آیا
720
اگے ستی ہیر سیالی ، جاں ایہہ نظر لگائے
رتی رت ، نہ ماشہ ماس اے ہتھ پھاٹے تے تھون ہلائے
کالا کیڑا تے ترٹا ترڈا، ستی پاسا لائے
آکھ دمودر ویکھے رانجھا ، ہیر پئی غم کھائے
