711 "وڈا فقیر ، تپسی وڈا ،توں میکوں نظری آیا تینڈے صدقے کیتی جوگی، دھواں ہتھ اٹھایا ہوئی میں راضی ، درشن دتو، بخت اساڈے آیا تدوں فقیری کتھے دھری آ ، جو لڈن جوگ مرایا" 712 دھوئیں ویٹ سٹائی دھیدو ، لڑکر کاوڑ آیا "طعنے دئیں فقیراں تائیں ، اساں نہ ایہو بھایا" پھیر مساں نبھایا دھواں ، سہتی جوگی جوگ چوایا "تدوں فقیری کتھے دھری آ، جو سرتے ٹم چایا؟" 713 پھر سو دھوئیں ویٹی دھیدو، کاوڑ بوہت کریندا "مندے سخن الائیں اساں ، ایہ من روس دھریندا اساں کیہ لگے ایہناں گاہلیں ، جے کوئی برا الیئندا" آکھ دمودر نال کاوڑ دے ، دھوئیں چا وگیندا 714 "بھلی بھلی ، مہیں فقیرا ، مندا سخن الایا آپے میل بہایوس سہتی ، سن وے گھول گھمایا بے تقصیر توں ڈاڈھے مینوں ، اینویں کاوڑ آیا تدوں فقیری کتھے دھری آ، گھن چوری کیدو نوں پایا" 715 "اے ہیں کون ؟ توں آکھ حقیقت ، سی روگ لئیندی؟" ترٹا پیراں اتے دھیدو ، سدھ سنیہا دیندی جو کجھ پچھے گذری آہی ہیں سر ظاہر پئی کریندی آکھ دمودر میں سام تساڈی ، میں کوں سچ دسیندی 716 "سن دھیدو گھر ہیر ہے مینڈے ، اس سبھو بھیت سنایا کل حقیقت مینوں دسی، تساں کیکر عشق لگایا خاطر جمع کر دھیدو رانجھا ، باہمن اساں بھجایا آکھ دمودر سہتی دھیدو تائیں ، بوہت دلاسہ لایا 717 سن کر سخن رنا بہوں دھیدو ،"میکوں تدھ سدایا سبھالج پئی آگل تینڈے ، گل وچ پلو پایا پئی آلج نباہیں سہتی ، میں تیتھوں گھول گھمایا آکھ دمودر لج تسانوں ، شرم تہوں گل پایا" 718 "سن وے دھیدو ، لج تساڈی ، جاں میں گل وچ پائی نوں ۹۰۰ سے پگ پیکائن سندی ، ویکھو مہیں لجائی رات گذار ، صباحیں جاویں ، کندھی دھواں لائیں مونہوں چپاتا ہوکے بیٹھیں ، مول نہ کسے لکھائیں " 719 رات گذار اٹھ چلیا تویں تویں ہی ، تاں چل کھیڑیں آیا کر آسن بیٹھا کندھی تے، کسے نہ مول لکھایا بیٹھا بہن ، تے اچوں پنڈے ، بوہت فراق سدایا آکھ دمودر وڈے ویلے، دھوئیں میلن نوں آیا 720 اگے ستی ہیر سیالی ، جاں ایہہ نظر لگائے رتی رت ، نہ ماشہ ماس اے ہتھ پھاٹے تے تھون ہلائے کالا کیڑا تے ترٹا ترڈا، ستی پاسا لائے آکھ دمودر ویکھے رانجھا ، ہیر پئی غم کھائے
