801 تاں ہلو ہلو ہوئی اوتھے ، منجا پکڑ چوایا آ ضرور ، چایو نیں سرتے ، گھر سہتی دے پایا اگوں دروازے سبھ چاڑھے ، جوگی اندر آیا آکھ دمودر ویکھو یارو، سہتی عہد اٹھایا 802 "ہسو، کھیڈو ، موجاں کریہو ، کمی کسے دی ناہیں جے میں موئی تاں صدقے کیتی ، آواں کم تساہیں سے شکرانے مینوں کڑیے ، سکدے روح ملائیں جیہا حکم کرے سائیں رانجھا ،کھاون سو ای پکائیں 803 تاں چوری کٹی تے ددھ ماجھا ، مکھن کھیر ملائی گھاٹی چھاہ ، چھوہارے میوے ، کر تیار گھن آئی کھاوو پیوو ، موجاں کرو ، صدقے گھول گھمائی آکھ دمودر کھاون بیٹھے ، سہتی پکھا چائی 804 دوویں ہو اکٹھے بیٹھے ، جاں کھانے ہتھ پایا پینتری٥٣ ماہ ، نوں راتیں پچھوں ،رب اساں اناج کھوایا کھادا پیتا جونکی ہوئے ، ہسن کھیڈن بھایا آکھ دمودر ویل خوشی دا، ہیر سلیٹی پایا 805 ہسن کھیڈن منجے اتے ، کھل کھل پون توائیں بوہت خوشحال حد تھیں باہر، آکھن دی گل ناہیں اندر روگ جامکی سلگے ، کیہ تھیسی باب اسانہیں آکھ دمودر کیہڑی تھیسی،ا سیں جناہاں ناہیں 806 پھر پھر جھکھن ، پھر ہس بیٹھن ، اندر بوہت خوشحالی سکدے روح ملائے صاحب ، اوہو جیہی لالی مونہہ مہتاب ، اکھیں بلن مشالاں ، دونوں عشق موالی آکھ دمودر اوہ جیہی ، ہیرے رانجھے والی 807 بوہت خوشی حد تھیں باہر ، آکھن دی گل ناہیں مہر محبت سیتی بیٹھے ، بیٹھن دے گل باہیں بوہت ویراگ اندر دا چکا ، اجے نوتن عشق تناہیں آکھ دمودر اٹھو ہاری ، گذری دوہاں تائیں 808 تاں نار علی دی ، بہوں سنگ عالم ،گھر سہتی دے آئی باہر آ، بوہا کھڑکایا ، اچے سد سنائی سن سہتی دوڑی تد اندروں ، باہر نکل آئی "دھیا ! خبر دے ہیرے دی ، امڑ گھول گھمائی" 809 "سن مائے ! کیہ تینوں آکھاں " سہتی آکھ سنایا "اٹھے پہر کھلوتا جوگی ، دھرتی پیر نہ لایا مارے منتر، موراں ہتھ مٹھا ، پھرے بھکھا ترہایا سلیٹی سہکے منجے اتے ، پاسا نہ ملایا" 810 علی آکھے"سن سہتی دھیے !اساں کم نہ کوئی اٹھے پہر ادائیں اکھیں ، وسر سو کم گیو ای اوسے ویلے میں تھے منجیں جاں کچھ فرق ڈٹھو ای" آکھ دمودر اوہ باہر تھیے ، سہتی اندر ہوئی
