851 جو اگوں آپچھیندے ساؤ ، دیو سنیہا بھائی ہک دسن جوگی بھلا دسیندا ، ہک نال آہی ہمسائی اسیں ڈھونڈاؤ دوہاں سندے ، کہو سندیسہ بھائی " آکھ دمودر "آکھو یارو"ایہناں گل پچھائی 852 تاں سن آتش لگی ساؤاں ، کیہیان واگاں چائیاں پوئیے پویئے ویندے بھنے ، اگاہوں کڑیاں آئیاں پچھن سبھ کھلو کے ساؤ ، گلاں اوہناں سنائیاں مہری اتے مرد وکاوے ، اسیں ہیر نوں ویکھ وکائیاں 853 تاں ایہہ سن بھچھ دتیا گھوڑے ، قدم اٹھاون ہارے وجی دھرت سمب ات بولے، چھپے سو امبر تارے ویکھ کھلوتے ہیر تے رانجھا ، جھل نہ سکن بھارے آکھ دمودر کھیڑے آئے ، جانو بھتے ہارے 854 "لے ہیرے ، کیوں مار توں مینوں ، ایہہ مندی طرح مریندے غصے کرن چت جے پچھلے ، سہم سہم دکھ دیندے اوکھی جاہ ، اوجھڑ وڈیری ، میں سہما سہم مریندے جے میں مرساں تینڈے ہتھوں ، تاں شکر بجاء کریندے 855 " توں صاحب ، میں بردی تینڈی ، میں عاجز نہ ازماہیں بے چاری دا چارہ کیہا، توں آپے کریں کراہیں سبھ کجھ کیتا تینڈا ہوندا، میں تھوں جان چھپاہیں کیہ قدرت ، کسے دی صاحب ! جو تینوں ہتھ لاہیں " 856 "نہ ہیرے ، اسیں اوکھے ردھے ، پوہتے پتر پرائے ویکھیں پاس کھلوئے سیالی، اوہناں میں تھے ہتھ اٹھائے " جھکھن وچ اجاڑیں دوہیں ، پوہتے رت ترہائے آکھ دمودر گھوڑے چردے ، پیڑے ، نظریں آئے 857 جاں ویکھن تاں گھوڑے چردے ، دوہاں نظری آئے ویکھ دوہاں دل تازے ہوئے ، قدم وڈھیرے چائے جاں ویکھن تاں خاں وڈھیرے ، مانہہ کپاون آئے ددروں ڈٹھے ہیرتے رانجھا ، ویکھ تداؤں دھائے آکھ دمودردیکھ اناہاں ، گل وچ پلو پائے 858 "میں دھی چوچک دی ، جھنگ سیالوں " ہیرے گل سنائی "مینڈا حق رنجھیٹا آہا" سنیو گھول گھمائی " چوچک میں تھے کٹکی کیتی م کھیڑے جوگ دواہی جے حق لے سنجان چلی اٹھ ، تاں علی فوج چڑھائی سن صاحب ! میں اوکھی ردھی ، تاں سام تساڈی آئی 859 " میں پتر معظم دا ، ناؤں سو دھیدو ، تخت ،ہزاریوں آیا ہیرے کارن عمر گذاری ، در تے دھواں پایا لج نہ کیتی ماں پیو سندی ، تاں میں چاک سدایا حق سنجان جلیا گھن لمے ، تاں علی کٹک لے آیا تسیں وڈے راٹھ زمین دے خاوند ، میں تک تسانوں دھایا آکھ دمودر جو اوکھا ردھا ، تاں سام تساڈی آیا" 860 "آوو بہو اساڈے پچھے ، اساں تئیں ایہہ بھاوے حکمی پا رکھاں سرسیتی ، بنھ سرے تے دعوے پچھے پئے نہ کتے وچن ، تسیں تاں راٹھاں جائے مرن اہول بیٹھے سر سیتی ، توڑے لشکر دھائے آکھ دمودر مول نہ دیساں ، توڑے اکبر آئے"
