851
جو اگوں آپچھیندے ساؤ ، دیو سنیہا بھائی
ہک دسن جوگی بھلا دسیندا ، ہک نال آہی ہمسائی
اسیں ڈھونڈاؤ دوہاں سندے ، کہو سندیسہ بھائی "
آکھ دمودر "آکھو یارو"ایہناں گل پچھائی
852
تاں سن آتش لگی ساؤاں ، کیہیان واگاں چائیاں
پوئیے پویئے ویندے بھنے ، اگاہوں کڑیاں آئیاں
پچھن سبھ کھلو کے ساؤ ، گلاں اوہناں سنائیاں
مہری اتے مرد وکاوے ، اسیں ہیر نوں ویکھ وکائیاں
853
تاں ایہہ سن بھچھ دتیا گھوڑے ، قدم اٹھاون ہارے
وجی دھرت سمب ات بولے، چھپے سو امبر تارے
ویکھ کھلوتے ہیر تے رانجھا ، جھل نہ سکن بھارے
آکھ دمودر کھیڑے آئے ، جانو بھتے ہارے
854
"لے ہیرے ، کیوں مار توں مینوں ، ایہہ مندی طرح مریندے
غصے کرن چت جے پچھلے ، سہم سہم دکھ دیندے
اوکھی جاہ ، اوجھڑ وڈیری ، میں سہما سہم مریندے
جے میں مرساں تینڈے ہتھوں ، تاں شکر بجاء کریندے
855
" توں صاحب ، میں بردی تینڈی ، میں عاجز نہ ازماہیں
بے چاری دا چارہ کیہا، توں آپے کریں کراہیں
سبھ کجھ کیتا تینڈا ہوندا، میں تھوں جان چھپاہیں
کیہ قدرت ، کسے دی صاحب ! جو تینوں ہتھ لاہیں "
856
"نہ ہیرے ، اسیں اوکھے ردھے ، پوہتے پتر پرائے
ویکھیں پاس کھلوئے سیالی، اوہناں میں تھے ہتھ اٹھائے "
جھکھن وچ اجاڑیں دوہیں ، پوہتے رت ترہائے
آکھ دمودر گھوڑے چردے ، پیڑے ، نظریں آئے
857
جاں ویکھن تاں گھوڑے چردے ، دوہاں نظری آئے
ویکھ دوہاں دل تازے ہوئے ، قدم وڈھیرے چائے
جاں ویکھن تاں خاں وڈھیرے ، مانہہ کپاون آئے
ددروں ڈٹھے ہیرتے رانجھا ، ویکھ تداؤں دھائے
آکھ دمودردیکھ اناہاں ، گل وچ پلو پائے
858
"میں دھی چوچک دی ، جھنگ سیالوں " ہیرے گل سنائی
"مینڈا حق رنجھیٹا آہا" سنیو گھول گھمائی
" چوچک میں تھے کٹکی کیتی م کھیڑے جوگ دواہی
جے حق لے سنجان چلی اٹھ ، تاں علی فوج چڑھائی
سن صاحب ! میں اوکھی ردھی ، تاں سام تساڈی آئی
859
" میں پتر معظم دا ، ناؤں سو دھیدو ، تخت ،ہزاریوں آیا
ہیرے کارن عمر گذاری ، در تے دھواں پایا
لج نہ کیتی ماں پیو سندی ، تاں میں چاک سدایا
حق سنجان جلیا گھن لمے ، تاں علی کٹک لے آیا
تسیں وڈے راٹھ زمین دے خاوند ، میں تک تسانوں دھایا
آکھ دمودر جو اوکھا ردھا ، تاں سام تساڈی آیا"
860
"آوو بہو اساڈے پچھے ، اساں تئیں ایہہ بھاوے
حکمی پا رکھاں سرسیتی ، بنھ سرے تے دعوے
پچھے پئے نہ کتے وچن ، تسیں تاں راٹھاں جائے
مرن اہول بیٹھے سر سیتی ، توڑے لشکر دھائے
آکھ دمودر مول نہ دیساں ، توڑے اکبر آئے"
