921
توں سن بات سبھ میاں قاضی ! اساں آپنی سندھ سنجاتی
میں تے رانجھے دا نیونہہ چروکا، اجے آہس ددھ واتی
وچ پنگھوڑے پئی تڑپھاں ، ویدن کہی نہ جاتی
چوچک کون ، سربھس علی دے ،میں آپنی وست سنجاتی "
922
تان کرکے کاوڑ قاضی بوہتی ، مشکیں پکڑ بنھائی
حاضر بنھ کھلوتی جثا ، آپے کنڈ نوائی
کورڑے ترے وگائے کنڈی ، تاں رت نکل آئی
مار اجیہی مردی نیسو ، داخل ہوئی سزائی
قاضی ! جیون جوگی نیسو ، سردھپ رنجھیٹے نوں آئی"
923
سے سے ہزار سنیندی کیتی، عالم اچھل آئے
نت سنیندے ہیرتے رانجھا ، سو ای رب وکھائے
جو جو پچھے حاکم ہیرے ، سو ای جواب سنائے
آکھ دمودر تاں پھر قاضی ، ہیرے کولوں پچھائے
924
"سن ہیرے ! توں نونہہ کیں دی ار دھی کیں دی آہی ؟
اکبر نال جڑیندے پلو، بھوئیں نئیں دے سائیں
وڈا ادب اوہناں دا میکوں ، تدھ مریندے ناہیں
کتنا توں سمجھائیں ہیرے ، نہ کر آپ اجائیں "
925
"کیا وڈیائی ڈٹھی آ قاضی ، آکھ ویکھاں میں تائیں
اتے وڈے جو سونے رپے ، ڈھکن ستے پاہیں
چلھے وچ گھتاں ایہہ وستو ، تیکوں مالم ناہیں
سن قاضی ! میکوں سنجے دسن ، جو وچ رانجھن ناہیں
926
تان کاری رسا گھت ہتھ وچ ، مشکیں پھیر بنھائی
آکھ ایہہ کھاں ، "میں نونہہ کھیرمیاں دی ، جانے سبھ لکائی
تاں تاں ہیرے نہ چھڑسائیں ، جاں جاں نہ بھریں اگاہی
نہیں مریندی ، مردی ویسی، کاوڑ مینوں آئی
آکھ دمودر کتی رکھاں، خاناں دی مہرائی "
927
سن قاضی ہک عرض اساڈی ، ایہہ اکتھ کبانی
لوح قلم نہ عرش نہ کرسی ، نہ نظریں آوے پانی
زمیں زمانہ ، چند نہ سورج ، جوتی جوت سمانی
صاحب دی سونہہ سن توں قاضی ، میں تدوں رانجھے دست وکانی
جے کوئی تدوکا پاسوں ہووے ، تاں میں شاہد آنی"
928
جوگی آن حضور کیتونیں ، قاضی سخن پچھایا
"توںتاں چاک چوچک دا آہیں ، جوگ کدوکا پایا؟
وڈا حرامی چاک ڈٹھوسے ، ایہہ کیہا بھیکھ بنایا؟"
آکھ دمودر رانجھے تائیں ، مشکیں پکڑ بنھایا
929
سن صاحب ، جے کو محرم ہووے ، سوی ایہہ بدھ جانی
آکھے کو پتیجے ناہیں ، جے کوئی سخن وکھانی
مہر زبان کری ، سن قاضی ، اوکھی ایہہ کہانی
آکھ دمودر گنگے دی شارت ،گنگا ہوء سو جانی "
930
تاں کورڑا چت کیتا قاضی ، رانجھے جوگ مرایا
اچیاں بانہاں کھلیاں کر کر ، مارن ہت فرمایا
پوندی مار رنجھیٹے تائیں ، نظر ہیرے نوں آیا
آکھ دمودر چلی سلیٹی ، رانجھے نوں جپھا پایا
