921 توں سن بات سبھ میاں قاضی ! اساں آپنی سندھ سنجاتی میں تے رانجھے دا نیونہہ چروکا، اجے آہس ددھ واتی وچ پنگھوڑے پئی تڑپھاں ، ویدن کہی نہ جاتی چوچک کون ، سربھس علی دے ،میں آپنی وست سنجاتی " 922 تان کرکے کاوڑ قاضی بوہتی ، مشکیں پکڑ بنھائی حاضر بنھ کھلوتی جثا ، آپے کنڈ نوائی کورڑے ترے وگائے کنڈی ، تاں رت نکل آئی مار اجیہی مردی نیسو ، داخل ہوئی سزائی قاضی ! جیون جوگی نیسو ، سردھپ رنجھیٹے نوں آئی" 923 سے سے ہزار سنیندی کیتی، عالم اچھل آئے نت سنیندے ہیرتے رانجھا ، سو ای رب وکھائے جو جو پچھے حاکم ہیرے ، سو ای جواب سنائے آکھ دمودر تاں پھر قاضی ، ہیرے کولوں پچھائے 924 "سن ہیرے ! توں نونہہ کیں دی ار دھی کیں دی آہی ؟ اکبر نال جڑیندے پلو، بھوئیں نئیں دے سائیں وڈا ادب اوہناں دا میکوں ، تدھ مریندے ناہیں کتنا توں سمجھائیں ہیرے ، نہ کر آپ اجائیں " 925 "کیا وڈیائی ڈٹھی آ قاضی ، آکھ ویکھاں میں تائیں اتے وڈے جو سونے رپے ، ڈھکن ستے پاہیں چلھے وچ گھتاں ایہہ وستو ، تیکوں مالم ناہیں سن قاضی ! میکوں سنجے دسن ، جو وچ رانجھن ناہیں 926 تان کاری رسا گھت ہتھ وچ ، مشکیں پھیر بنھائی آکھ ایہہ کھاں ، "میں نونہہ کھیرمیاں دی ، جانے سبھ لکائی تاں تاں ہیرے نہ چھڑسائیں ، جاں جاں نہ بھریں اگاہی نہیں مریندی ، مردی ویسی، کاوڑ مینوں آئی آکھ دمودر کتی رکھاں، خاناں دی مہرائی " 927 سن قاضی ہک عرض اساڈی ، ایہہ اکتھ کبانی لوح قلم نہ عرش نہ کرسی ، نہ نظریں آوے پانی زمیں زمانہ ، چند نہ سورج ، جوتی جوت سمانی صاحب دی سونہہ سن توں قاضی ، میں تدوں رانجھے دست وکانی جے کوئی تدوکا پاسوں ہووے ، تاں میں شاہد آنی" 928 جوگی آن حضور کیتونیں ، قاضی سخن پچھایا "توںتاں چاک چوچک دا آہیں ، جوگ کدوکا پایا؟ وڈا حرامی چاک ڈٹھوسے ، ایہہ کیہا بھیکھ بنایا؟" آکھ دمودر رانجھے تائیں ، مشکیں پکڑ بنھایا 929 سن صاحب ، جے کو محرم ہووے ، سوی ایہہ بدھ جانی آکھے کو پتیجے ناہیں ، جے کوئی سخن وکھانی مہر زبان کری ، سن قاضی ، اوکھی ایہہ کہانی آکھ دمودر گنگے دی شارت ،گنگا ہوء سو جانی " 930 تاں کورڑا چت کیتا قاضی ، رانجھے جوگ مرایا اچیاں بانہاں کھلیاں کر کر ، مارن ہت فرمایا پوندی مار رنجھیٹے تائیں ، نظر ہیرے نوں آیا آکھ دمودر چلی سلیٹی ، رانجھے نوں جپھا پایا
