931
تاں عالم ہس لیئندے نالوں ، پکڑی دھکی بانہیں
"دھروہی تساں صاحب سندی جے ، منع کرو میں تائیں
اس دی مار دیو کل مینوں ، اس نوں مارو ناہیں
آکھ دمودر جے تسیں کلجے مارد ، تاں ادھی پیڑ ونڈائیں "
932
ابو الفتح آکھے سن حضرت "کت نوں ایہناں مریندے ؟
پکڑ سیال دیوو علی نوں ، شرمندہ کت کریندے؟
کیہ شاہد پچھن دی حاجت ، کل معلوم کریندے ؟"
آکھ دمودر ہیرے تائیں ، پھدھ کھیڑیاں نوں دیندے
933
پکڑ کھیڑیاں نوں ملی سلیٹی ، گھوڑیاں اگے لائی
کوئی وٹا ، کوئی سوٹا ، کہینیئں لت چلائی
ددھ نپی ، مکھن پالی، سہماں اگے آئی
آکھ دمودر میں کھڑیاں ڈٹھا ، جو سر سلیٹی دے آئی
934
رسا ترکل گھت چلائی ، جو رب سیال کریندی
سن علی "ایہناں سٹاں کولوں ، میں صدقے صدقے ویندی
رانجھے ولوں مہیں مریندی ،میں سر صدقہ دیندی
سن صحیح سیادا جٹا، میں منت نہ تدھ کریندی "
935
جیوں جیوں سخن کرے سلیٹی ، تیوں تیوں خان مرائے
رت ورتی پنڈا ہویا، نہ کوئی ہوڑھا پائے
وال ہیرے دے گھٹے اٹے، نال کھیہہ رلائے
آکھ دمودر نہ ٹلے سلیٹی، بھی کر سخن سنائے
936
"سن وے سخن سیادا جٹا ، توں کوئی گمان کریندا
پر تقصیر میں اوگن ہاری ، مرشد مہیں مریندا
جن سر مرشد رانجھن جیہے ، تنہاں داؤ کون تکیندا
آکھ دمودر کم رانجھے دے ، جان توں مہیں کریندا"
937
جیوں جیوں ہیر بلیندی اگوں ، تیوں کھیڑے مار کریندے
وٹا، سوٹاتے تماچا ، ذرا نہ ڈھل کریندے
لتے پاڑ اڑے ڈھنگرسیوں ، رسی گھت وھرکیندے
آکھ دمودر نال ہیردے ، ناہیں ترس کریندے
938
"سن بیٹے سمیت توں علی ، میں کوں بوہت سزا وکھیندا
جیں دا کتا ونجے مریندا، سو مرشد ہنے سنیندا
کیہ ہویا، میں بھلی چکی ، اوہ آپنی لج پلیندا
آکھ دمودر سن علی، تینوں رانجھا نہیں چھوڑیندا"
939
تاں کلر کوٹ قبولے سندے ، اگ لگی دروازے
عدلی راجے ، عدل نہ کیتا ، درماں دے محتاجے
پانی پوے تیل ہوجاوے ، بھڑکن سبھ دورازے
آکھ دمودر کوٹ قبولے ، روون لوک اوازے
940
بھڑکے شہر ، سڑے کل قصبہ ،لوک جواب کریندا
دھروہی قاضی حاکم تینوں ! لکھیا شہر سڑیندا
جے پچھے شاہ اکبر تینوں ، تاں توں جواب کیہ دیندا؟
آکھ دمودر دھروہی قصبہ ، عالم آئے کریندا
