241
تاں سن چوچک چپ کیتی ، یارو ! ایہہ نالائق کوئی
زمینداری خوش نہ کیتی ، چاکاں کم بھنوئی
دے رہیوس گھوڑی ، اٹھ ، جوڑا مول نہ مندا کوئی
آکھ دمودر سن کر چوچک ، دل چ فکر کیتو ای
242
آکھے خان"میاں رانجھا ! تیکوں مت دوائیں
دیواں گھوڑی تے دوء اٹھ ، ایہہ سرو پاؤ تساہیں
کم نہ چاکاں مندا چنگا ، چارن مجھیں گائیں
دے کر بیٹانال تساڈے ، عزت نال چلائیں "
243
"آیا تک تساڈی سامے ، نہ پھر گھراں نوں جائیں
گلیاں ککھ اساڈے ویری ، چنگا جاون ناہیں
کیتی تینڈے پچھے کھاندی ، کمی کسے نوں ناہیں
آکھ دمودر مول نہ بھو کر ، دے دے کھونڈی لہیں چرائیں "
244
تاں چوچک پھر متا پکایا ، سدے ویر تداہیں
"معظم دا پتر چھڈ ہزارہ آیا تک اساہیں
دے رہیوس گھوڑی ، اٹھ تے جوڑا ، مول مینندا ناہیں
آکھو بھائی کیکن کیجے ، بن مجھیں چارن تائیں "
245
"گوشے کت سدایا اساں، مسلت ایہہ کریندا
اساں جاتا اجکل کوئی ، جے توں شہر مریندا
دھپ نال دھولی داڑھی ہوئی آ، ددھ واتے نوں منگوادیندا
آکھ دمودر مستی تینوں ، مجھیں جان ونجیندا"
246
"بھائی میں کر تھکا منت ہتھیری ، مولوں ہتھ نہ آوے
سر پر چارن مجھیں منگے ، ہور نہ اس نوں بھاوے
صورت اس دی ویکھ نہ بھلو ، چاکاں کم ہتاوے
جو کجھ آکھے سوای کیچے جو ہوئے اساں تھیں آوے"
247
"چاک چوراسی ستھر تیرے وچ ، خدمت ایہ کریہاں
جدے کھبھڑے ہووے چھپڑ ، تدے کھپاؤ مریہاں
اک وی ویہن لڑھ ونجن جدے ، کھپے بن کریہاں
آکھ دمودر اسے رونسے ، گلوں کلنک چکیہاں
248
"آکھے خان رنجھیٹے تائیں ، تینوں منگو دیندے
مٹھا ٹکر سنجھ صباحیں ، تینوں سون کریندے
جمعرات دے دینہہ تسانوں ، مجھیں ساتھ ٹریندے
آکھ دمودر رانجھے تائیں ، چوچک ایہہ فرمیندے"
249
تاں ایہہ پسند کریندے ساؤ ، ایوں کر خان بنائی
کڑھیا ددھ وچ شکر روئی ، میدے سندی پائی
سدیا دھیدو گھن نوالا، کل قبیلے بھائی
آکھ دمودر کھاون بیٹھا ،تاں عظمت چاک وکھائی
250
پہلا گھن نوالہ دھیدو، صحیح ، سلامت کھایو
تھیا قہر نہ قہراں جیہا، بوہتا کاوڑ آیو
ترس نہ کیتو صاحب سندا، میں غریب کر پاپو
آکھے دھیدو"مندا کیتو ، مجھ تروئی دا ددھ پوایو"
