341
"ਖੁੱਭੀ ਝੋਟੀ ਵਿਚ ਚਿੱਕੜ ਦੇ , ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੁਣਿਆ ਨਾਹੀਂ
ਅੱਗੋਂ ਕਿਡਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਖੁੱਭੇ , ਜੇ ਪਿੱਛੋਂ ਤਾਂ ਅੱਗਾ ਹੈਂ
ਘੁਲਦਾ ਨਾਲ਼ ਝੋਟੀ ਦੇ ਖ਼ਾਣਾ ! ਮੈਂ ਸਿੱਧ ਪਵੇ ਕੁੱਝ ਨਾਹੀਂ
ਸਨ ਖ਼ਾਣਾ! ਸੱਦ ਪਿਛਲਾ ਸੁਣਿਆ , ਮਿਲਿਆ ਆਏ ਤਦਾਹੀਂ "
342
"ਜਿਹੀਆਂ ਮੱਝੀਂ ਕਢੀਂ ਚਾਕਾ! ਸਭਾ ਮੈਂ ਸਨ ਪਾਈ "
ਕਰ ਕਾਵੜ ਬਹੁਤੇਰੀ ਚੂਚਕ , ਡਾਢੀ ਕਮਚੀ ਲਾਈ
"ਮੰਗੂ ਦੇ ਸੰਭਾਲ ਅਸਾਂ ਨੂੰ , ਲੈ ਵਣਜ ਇੱਜ਼ਤ ਭਾਈ "
ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਦੂਜੀ ਕਮਚੀ , ਧੀਦੋ ਨੂੰ ਬਹਿ ਲਾਈ
343
ਵੱਲ ਵੱਲ ਪਿਆ ਰੰਝੇਟਾ ਲੋਕਾ, ਚਲੀ ਰੁੱਤ ਤੋ ਆਈਂ
ਕਾਈ ਵੇਚ ਨਾ ਖਾਦੀ , ਚੌ ਨਾ ਪੀਤੀ , ਚੱਲ ਸੰਭਾਲ ਦਵਾਈਂ
ਆਯੂਸ ਘਣ ਧੋਈਂ ਦੇ ਅਤੇ ,ਇਹ ਲੈ ਮੱਝੀਂ ਗਾਈਂ
"ਜੇ ਖੁਸ ਲੀਤੂ ਮੰਗੂ ਖ਼ਾਣਾ ! ਤਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾ ਲੀਤੂ ਨਾਹੀਂ "
344
"ਮੰਗੂ ਆਨ ਦੀਏ ਮੈਂ ਤਾਈਂ , ਵਣਜ ਹਜ਼ਾਰੇ ਭਾਈ
ਕਰਕੇ ਤਰਸ ਰੱਖਿਆ ਤੈਨੂੰ , ਸੁਣ ਅਸਾਂ ਘਰ ਲਾਈ
ਜਾ ਤੁਸਾਡੀ ਇਥੇ ਨਹੀਓਂ, ਅਸਾਂ ਥੀਂ ਅਬ ਜਾਹੀ "
ਜੋਤੀ ਚਾੜ੍ਹ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ , ਥੀ ਉੱਠਣ ਦਾ ਰਾਹੀ
345
ਦੇ ਅਲਾਪ ਬੁਲਾਇਆ ਮੰਗੂ , ਕੇਹੀਆਂ ਸਿਰਾਂ ਵਗਾਈਆਂ
ਦੇਣਾ ਬਰਨਡੇ , ਅਜ਼़ਗਰ , ਮੁਨੀ ,ਸਭੇ ਜ਼ਿਆਰਤ ਆਈਆਂ
ਪਸੂ , ਪਰਿੰਦਾ , ਰਹੀਵਨਾ ਕੋਈ , ਮੀਨਹੀਂ ਸਨ ਸਭ ਧਾਈਆਂ
ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਕਿਥੋਂ ਧੀਰਨ , ਗੋਪੀਆਂ ਕਾਹਨ ਬੁਲਾਈਆਂ
346
"ਘਣ ਸੰਭਾਲ਼ ਤੋਂ ਗਿਣ ਕਰ ਖ਼ਾਣਾ ! ਕਾਈ ਨਮਹੋਂ ਨਾਲ਼ ਚਲਾਈ
ਕੁੱਝ ਸਰੋਦ ਚੂਚਕ ਨੇ ਸੁਣਿਆ , ਡਾਢੀ ਮਸਤੀ ਆਈ
ਖੂੰਡੀ ਤੇ ਹੱਥ ਵੰਝਲੀ ਕੀਤੀ , ਜੋਤੀ ਚਾੜ੍ਹੀ ਭਾਈ
ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਥੀਆ ਰਾਹੀ , ਮੋਢੇ ਕੰਬਲੀ ਪਾਈ
347
ਚਲਿਆ ਚਾਕ , ਮੰਗੂ ਸਭ ਨਾਲੇ , ਚੂਚਕ ਹੋੜ੍ਹਾ ਪਾਏ
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਮੁੜੇ , ਤਿਊਂ ਤਿਊਂ ਵਗਣ , ਰਹਿਣ ਨਾ ਮੂਲ ਰਹਾਏ
ਹਟਾ ਖ਼ਾਨ ਮਰੀਨਦਾ ਮੰਗੂ, ਉਹ ਚੱਲਣ ਕਦਮ ਸਿਵਾਏ
ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਜੋ ਚੂਚਕ ਹਟਾ, ਗੱਲ ਪਗੜੀ ਤੇ ਚਾਕ ਮਨਾਏ
348
ਆਖੇ ਖ਼ਾਨ "ਤੋਂ ਤਾਣ ਹੀ ਰਠਾ , ਜੇ ਮੈਂ ਸੱਟਾਂ ਲਾਈਆਂ
ਜੇ ਖ਼ਾਨ , ਪਠਾਣ ਅਸਾਡਾ , ਨਾਲ਼ ਬਰਾਬਰ ਭਾਈਆਂ
ਜੇ ਬਾਪ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕੀ ਲਹਿਣ ਸਾਈਆਂ "
ؔਆਖ ਦਮੋਦਰ ਇਉਂ ਕੁ ਮੱਝੀਂ , ਚੂਚਕ ਖ਼ਾਨ ਫਿਰ ਆਈਆਂ
349
ਆਇਆ ਫਰੀ ਰੰਝੇਟਾ ਬੇਲੇ, ਮੰਗੂ ਬੇਲੇ ਆਇਆ
ਦੇ ਦਿਲਾਸਾ ਤੇ ਕਰ ਮਿੰਨਤਾਂ , ਚੂਚਕ ਚਾਕ ਮਨਾਇਆ
ਬੇਲਾ ਛੁੜਾ ਉਠ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਇਆ, ਲੈ ਚਿੰਤਾ ਘਰ ਆਇਆ
ਆਖ ਦਮੋਦਰ ਕੱਲ੍ਹ ਕਬੀਲਾ , ਸਾਰਾ ਪੁੱਛਣ ਆਇਆ
350
"ਕੀ ਮੂੰਹ ਆਖ ਕੇ ਮਿੱਥੇ ਲਾਏ , ਕੀ ਆਖ ਸੁਣਾਈਂ ਭਾਈਆਂ
ਆਹਾ ਸੱਚ ਨਾ ਕੂੜ ਰੱਤੀ ਹਿੱਕ , ਜੋ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀਂਦੀਆਂ ਆਹੀਆਂ
ਰਿਹਾ ਅਜ਼ਮਾ-ਏ-ਆਪਣੀ ਪਾਰੋਂ , ਮੀਨਹੀਂ ਚਾਕ ਭਵਾਈਆਂ
ਹੀਰ ਵਿਚਾਰੀ ਕੌਣ ਚਕਾਰੀ , ਮੈਂਡਿਆਂ ਮੀਂਹੀਆਂ ਭੀ ਚਾਕ ਵੰਝਾਈਆਂ "
