سوچاں زخمی روح افسردہ فکراں مِدھے مُکھ جمن لگ پئی بمب جدوں دی اس دھرتی دی کُکھ کِنھے ویر دی واہی کیتی کیس کھلارے شر کِنھے ساڈی جھولی پائے عمروں لمّے دُکھ دہشت گرداں ات مچائی بال بارود دی اگ بجھدے جان چراغ گھراں دے سڑ دے جاون سکھ اکلاپے دے سیک مکائی سانجھ دی گوڑھی چھاں نفرت دے وائرس کھا گئے پیار پرچے رُکھ کھڑنے نیں مقروض سدا ای فلک گھراں وچ پُھل پاک وطن دے زرداراں دی جے نہ مُکّی بھکھ
