جاندی ہاں آزاد ہے روح پر پھر وی ہتھاں پیراں دو آلے بیڑیاں کیوں محسوس ہوندیاں نیں؟ دردان ہے زندگی تے ایہہ جیونا پر پھر زندگی کدی کدی زنجیر کیوں لگدی ہے؟ کیوں لگدا ہے اس طرحاں روح نوں کہ جیویں موت رحم بھری ہووے پر پھر وی ایہہ میرا جُثا اس نال نظر کیوں نہیں ملاؤندا؟ ایہہ کیہا بدلاں دا گھنڈ ہے میری روح دے آلے دوآلے؟ کہ کوئی کوئی اس دا دیدار کرے تے باقیاں نوں کالا رنگ ہی نظر آوے ایہہ کیہی رجی جیہی مسکان ہے تیری تے میری جو سدا لئی گیت بن جم گئی ہے تیرے تے میرے ہوٹھاں تے پر کدی کدی اس نوں کیوں بھکھی جیہی نظر ہے لگ جاندی؟ آپاں تاں شانت ہو رب نال ہاں تر دے اس دی رضا وچ رضا پر پھر ایہہ اپنے آلے دوآلے کوئی کوئی ہتھ وچ طوفان لے کیوں کھڑو جاندا؟ جاندی ہاں پیار چ طاقت ہے جو سبھ نوں ہرا سکدی ہے پر میری جان اج پھر پیار وچ مرن نوں کیوں جی کردا؟
