106
سدّے آ گئے یار دے مُول نہ کیتی نانہہ
جھنڈا پاک رسول دا اُمّت مانے چھاں
تُلہ بنّھ کے ٹِھلّھ پئی اوہدی رکھ پناہ
اوسے پار لنگھاونا میں وچ سو گناہ
وچ چناہویں ڈُبیاں اوسے پھڑنی بانہاں
کلّر دے وچ کُھوہڑا نہیں لج بوکا لاں
تریہہ ورن دی صاحباں نپ کے بہہ گئی بانہاں
پنج کُھلیاں ترے رہ گئیاں پُنّے ساہ نیاں
107
کلام مرزا
مرزے بلا لئی صاحباں آ بہہ میرے کول
اتِھڑ رکھ لئیں یاریاں قائم رکھ لئیں بول
لائی آہی چُھپ کے جگّیں وج گئے ڈھول
دانا باد جے چلنائیں ہتھوں گانا کھول
ہتّھیں مہندی رانگلی لائی اے سئیاں گھول
108
کلام بیبو
بیبو پئی آکھدی تُوں سُن میری گل
ایسے گلوں ماہنیاں گنڈھ نہ تیرے ول
نظریں پئے شمیر دی تیری ڈول شکل
دا لگیاں وڈّھ چھڈّن گے لاہُسن نی کھل
109
مقولہ شاعر
صاحباں آئی چل کے آئی میلے ویس
جٹ دے وٹ سریر نوں پُٹھی کوہیس
نین خونامی بھچھ کے ول ول پیا مریس
آگئے وچ سجود دے صندل بِھنّے کیس
110
کلام مرزا
چل کے آیا راویوں پندھ میں آیا چیر
رب دا رکھ کے آسرا ماسی ونڈسی پیڑ
اوڑھنی دِتّی سیون نوں لگی کرن لنگیر
سہتی دی مہربانگی رانجھا لے گیا ہیر
