121
کلام مرزا
دس کھاں چچ ونوٹیا وچ تیرے کنگُو بیر
بھوچھن دا لڑ اڑ گیا قسمت دے وِچ پھیر
اڑیائی تے ریہن دے بھوچھن اگانہہ وی ڈھیر
چلئے دانا باد نوں اگلا پندھ نبیڑ
122
کلام صاحباں
شیریں غم فرہاد دا ہوئی ذری ذری
لوکاں شغل ویاہ دا قہر نوں جِند پھڑی
اک صاحباں دو بیڑیاں کیہڑی پیر کری
دوویں آہمو ساہمنے بھنّے کون اڑی
کرو دعا سہلیو مرزے بیل چڑھی
بکرا دیساں پِیر دا داناں باد وڑی
123
رات چنے دی چاننی چوراں وٹ لئی چُپ
تیرے میرے عشق دی کوئی نہ رہ گئی لُک
عشق سُکالے آدمی برف سُکالے رُکھ
چھاویں بہیے اوس دی ہتھیں لائیے رُکھ
124
چناں وے تیرا چاننا تاریا وے تیری لو
رجّ گلّاں نہ کیتیاں ویڑھے وِچ کھلو
سجناں کنڈاں دِتیاں نیناں دِتا رو
واسطہ گھتنی آں ربّ دا نیلی نیڑے ڈھو
125
اوہ جے دِسدیاں ٹاہلیاں خان کھیوے دے رُکھ
عشق پنگھوڑا اڈّیا جُھوٹے دیندے دکھ
سر کلوتر ذکرئیے کیہی وٹی سُو چُپ
سلیمان نُوں سٹیو تخت توں جاپیا مکھ
