166
کلام مرزا
بیٹے شاہ علؑی دے حسؑن حسؑین بھرا
لڑ دے نال یزیدیاں کر دے جنگ بَھلا
چُپ کر گئیاں بیبیاں حسؑن حسؑین کُہا
منّی رضا پیغمبراں توں وی من رضا
167
کلام صاحباں
ہوئے سوائے ڈیوڑھے لاگی آ گئے شاہ
لہنے آگئی دیونی گل پلا مونہہ گھاہ
لہنا دینا ربّ دا ہس کے دِتا چا
ہتھوں پتھوں سکھنا پیا کٹک تے دھا
شیر پھہایا وِچ پِڑے گل نہ سُجھے کا
168
کلام مرزا
عشق بھلیرا پاتنی قتل کریندا چا
بھر بھر بیڑے ڈوبدا ہاؤاں دے وچ جا
عشق حقانی لگیا منّی رب رضا
گلّاں کردے او کَچّیاں مینوں خبر نہ کا
169
مندا کیتوئی صاحباں ترکش ٹنگیوئی جنڈ
سار ترے سو سٹھ دی دیندا سیالیں ونڈ
سروں منڈاسا ڈھے پیا ننگی ہو گئی جھنڈ
باہجھ بھراواں سکیاں کون کجیسی کنڈ
ہوندے بھائی کول سکے پِیڑاں لیندے ونڈ
170
ماہنیاں دا حملہ
مِینہہ پئے سے گولیاں تیراں وِدھی چھنب
وانگوں امک دریا دے ڈیکاں رُکیاں ہنب
جھڑ جھڑ پوندے کندلے جیوں پک ڈِگن انب
لکڑیاں دے ڈھیر کر پِچھوں دیون لنب
