12۔
عشق وہے وِچ چند لے عاشق گُھٹ بھرن
بیڑے عشق مجاز دے اس وچ لکھ ترن
جھنگ مثال بہشت دے حوراں وار کھڈن
پینچھی جیویں جو جھاڑیاں کُھرے عشق پون
دِھی کھیوے دی صاحباں حُوراں گُھنڈ کڈھن
پریاں پربت سیتنے جٹی دا ویکھ حُسن
قد سرُو گل کونج جیوں دُھپّےواہ پون
لباں سے جام شراب دا عاشق مست تِھیون
خونی نین بِکھاولے بازاں وانگ تکن
پاڑن ول ول دِلاں نوں بُکیں رت پیون
پِپنیاں تھی ناوکاں ترکش جڈ لٹن
رکھ نشانے دِلاں تے کہیاں وانگ ہٹن
باہجھوں کجلیوں سُرمیوں انویں گھاء کرن
نوکاں کڈھن کجلیوں سولی لوک چڑھن
نین سندورے عِشقدے ہاتھی مست پِھرن
شیشہ دیہنہیں ساہمنے لاٹاں حُسن مچن
متّھا بناّ انبر دا جاں پوہ پھٹی چن
سر تے بھوچھن کاڈھواں تِلیئر چوگ چگن
ہوٹھ پاناں تِھیں پتلے دند ا ناراں ون
ٹھوڈی حلقہ مِیم دا پُرزے ہو چلن
گل چولی چوتار دی جھالر بند کرن
چھاتی تختہ سِیم دا دونویں لعل بھکھن
دُھنی ٹنگُ شرابدی عاشق گھٹ بھرن
پٹ دو چنن گیلیاں کھیہہ کھیہہ مُشک چھڑن
زہر چڑھائیے زہر تے عاشقاں کیوں جیوَن
کستوری دے بھار نوں مرزے لائی سن
13۔
کھیوے ماہنی وڑدیاں صورت نظر پئی
ذات پری دی استری جٹی ہو گئی
نین شکاری جُھٹلے ویہندیاں جان لئی
بھر اکھیں جِت ویکھیا جِندیں کھیت رہی
14۔
کایا بنی پلٹّنی وِچ کُٹھیالی ڈھال
سَچے وچ سُنیاریاں سوناں پایا گال
رکھ دُگرا سان تے کیتی تیز لوہار
اکِھیں بِنبل والیاں کہو توں کِت ہنڈار
وچ سیّاں دے کھیڈ دی حافظ حسن کمال
جٹاں پُھل لپٹیا بھورے پا رومال
