آ جا اڑیا بہہ جا دو پل سُن چھنکار ونگاں دا ویکھ ایہناں چوں جھر جھر ویہندا درد اداس اُمنگاں دا جے نے داج خلاف لکھے سی سِکھیاں دے بے اوڑک لیکھ بیٹھا سی اوہ گھر کُڑماں دے لے کے کھرڑا منگاں دا ہتھیں اٹکن مُڑ ھکو مُڑ ھکی پر آساں تر ہوئیاں نہ اک مزدور دے گھر نہ گجھا آٹا اک دو ڈنگاں دا مِٹ جانے نیں، اُڈ جانے نیں، کُھر جانے جاں بدلن گے مان سکاں گا ساتھ کدوں تک اے دل، کچے رنگاں دا پل پل ٹٹدا جاندا ہے موہ دھرتی نالوں بندے دا امبر دی تھاہ پاؤندے پاؤندے بھر پتال سُرنگاں دا لکھدا ہے جو د دی گاتھا لوکاں دے گیت لیکھے اوہ تاں بھولا بھالا شاعر ہے ہر جندر کنگ دا
