شتر سوار بھرا پنوں دے، پھیر پنوں ول دھائے
تیز بلا شراب لوکائی، نال صراحی لیائے
آوگ پیش نہ جانن ہر گز، اوڑک دھروہ کمائے
ہاشم آکھ کہیے سُکھ پایا، بے انصاف دکھائے
شہر بھنبھور پوچھا پنوں نوں، نال گھنے رنگ رس دے
دل وچ کھوٹ زبان وچ شیریں، آن ملے گل ہس دے
وطنی لوک بتاون محرم، ہر گز بھیت نہ دس دے
ہاشم کرن لوکا نہ ہٹیری، مرگ بھلا کر پھس دے
سُن کیچم کروان سسّی توں، چڑھیا چند ودھیرے
تر تر آن ملن مگراہاں، بھاگ بھلے دن میرے
اک دن چا ہوئے وچ خدمت، نفر غلام ودھیرے
ہاشم پھیر نہ سمجھن پاپی، پاپ کرن دے ہیرے
رات پئی بہ پاس پنوں دے، ۔۔۔مِٹھی دل کالے
ہوت پنوں نوں موت سسّی دی، بھر بھر دین پیالے
اوہ کیہ درد دِلاں دا جانن، اوٹھ چوگاون والے
ہاشم دوش نہیں کروانا، عشق کئی گھر گالے
