چمکی آن دوپہراں ویلے، گرمی گرم بہارے
تپدی وا وگے اسمانے، پنچھی مار اُتارے
آتش دا دریا کھلوتا، تھل مارو ول سارے
ہاشم پھیر پچھانہہ نہ مڑ دی، لوں لوں بہت پکارے
نازک پیر ملوک سسّی دے، مہندی نال سنگارے
عاشق ویکھ بہے اک واری، جی تنہاں پر وارے
بالو ریت تپے وچ تڑکن، بھنن جوں بھٹھیارے
ہاشم ویکھ یقین سسی دا، پھیر نہیں دل ہارے
دل وچ تپش تھلاں دی، گرمی آن فراق رنجانی
پھڑ پھڑ ڈاڈھ کرے ہٹھ دل دا، پر جد بوہت وہانی
کچرک نین کرن دلبریاں، چوہن لباں پر پانی
ہاشم یاد بھنبھور پیو سو، ٹٹ گیا مان نمانی
جے جاناں چھڈ جاہن سُتی نوں، اک پلک نہ جھمکاں
گرد ہوئی وچ گرد تھلاں دی، وانگ جواہر دمکاں
جل وانگوں رل دیہن دکھالی، تھل مارو دیاں چمکاں
ہاشم کون سسّی بن ویکھے، ایس عشق دیاں دمکاں
