ਇਕ ਦਿਨ ਕੋਲ਼ ਸੱਸੀ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਓ, ਬੈਠ ਕਿਤੇ ਗੱਲ ਛਿੜੇ
ਆਖ ਬੱਚਾ ਤੋਂ ਬਾਲਗ਼ ਹੋਈ, ਵਾਗ ਤੇਰੀ ਹੱਥ ਤੇਰੇ
ਧੋਬੀ ਜ਼ਾਤ ਉੱਚੇ ਘਰ ਆਈਓਂ, ਫਿਰ ਫਿਰ ਜਾਣ ਬਥੇਰੇ
ਹਾਸ਼ਿਮ ਕੌਣ ਤੇਰੇ ਮਨ ਆਵੇ, ਆਖ ਸੁਣਾ ਸਵੇਰੇ
ਸੱਸੀ ਮੂਲ ਜਵਾਬ ਨਾ ਕੀਤਾ, ਨਾਲ਼ ਪਿਓ ਸ਼ਰਮਾ ਨਦੀ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਸੋਜ਼ ਹੋਈ ਪਰ ਆਂਸੂ, ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਕਰ ਮਾਣਦੀ
ਢੂੰਡਣ ਸਾਕ ਝੜ ਵੇ ਜੀਂਦਾ, ਮੈਂ ਧੀ ਬਾਦਸ਼ਾ ਹਾ ਨਦੀ
ਹਾਸ਼ਿਮ ਫੇਰ ਨਾ ਨਾਮ ਲਿਓ ਨੇਂ, ਵੇਖ ਸੱਸੀ ਦਰ ਮਾਣਦੀ
ਸ਼ਿਰਕਤ ਨਾਲ਼ ਸ਼ਰੀਕ ਅਤੇ ਦੇ, ਮਰਦ ਬਖ਼ੀਲ ਫ਼ਸਾਦੀ
ਪਾਸ ਭਨਭੋਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਾਲੀ, ਜਾ ਹੋਏ ਫ਼ਰਿਆਦੀ
ਹੋਈ ਜਵਾਨ ਅਤੇ ਘਰ ਬੈਠੀ, ਸੂਰਤ ਸ਼ਕਲ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੀ
ਹਾਸ਼ਿਮ ਕਿਹਾ ਪੁਕਾਰ ਬਖ਼ੀਲਾਂ, ਲਾਇਕ ਉਹ ਤੁਸਾਡੀ?
ਭੇਜਿਆ ਨਫ਼ਰ ਗ਼ੁਲਾਮ ਅਤੇ ਨੂੰ, ਆਦਮ ਜਾਮ ਬੁਲਾਇਆ
ਸੱਸੀ ਖੋਲ੍ਹ ਤਾਵੀਜ਼ ਗਲੇ ਦਾ, ਸ਼ਾਹ ਹਜ਼ੂਰ ਪਹੁੰਚਾਇਆ
ਕਾਗ਼ਜ਼ ਵਾਚ ਪਛਾਤਾ ਜਿਹੜਾ, ਪਾ ਸੰਦੂਕ ਰੜ੍ਹਾਿਆ
ਹਾਸ਼ਿਮ ਵੇਖ ਹੋਇਆ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ, ਆਦਮ ਜਾਮ ਸਵਾਇਆ
