اک دن کول سسی دے ماں پیو، بیٹھ کتے گل چھیڑے
آکھ بچہ توں بالغ ہوئی، واگ تیری ہتھ تیرے
دھوبی ذات اُچے گھر آئیوں، پھر پھر جان بتھیرے
ہاشم کون تیرے من آوے، آکھ سُنا سویرے
سسی مول جواب نہ کیتا، نال پیو شرماندی
دل وچ سوز ہوئی پر آنسو، لیکھ لکھے کرماندی
ڈھونڈن ساک جھڑ وے جیندا، میں دھی بادشاہاندی
ہاشم پھیر نہ نام لیو نیں، ویکھ سسی درماندی
شرکت نال شریک اتے دے، مرد بخیل فسادی
پاس بھنبھور شہر دے والی، جا ہوئے فریادی
ہوئی جوان اتے گھر بیٹھی، صورت شکل شہزادی
ہاشم کہیا پکار بخیلاں، لائق اوہ تساڈی؟
بھیجیا نفر غلام اتے نوں، آدم جام بلایا
سسی کھولھ تعویز گلے دا، شاہ حضور پہنچایا
کاغذ واچ پچھاتا جیہڑا، پا صندوق رڑھایا
ہاشم ویکھ ہویا شرمندہ، آدم جام سوایا
