سُن مائے جے کر رَوں ایویں، ہون میرے دلبر دے
دلبر بے پرواہ ہمیشہ، کجھ پرواہ نہ کر دے
ویکھ چکور پتنگ وچارے، مفت برہا وچ مردے
ہاشم موڑ رہے نہیں مڑ دی، گھر دے لوک شہر دے
ترساں مول نہ ڈرساں راہوں، جان تلی پر دھرساں
جب لگ ساس نراس نہ ہوون، مرنوں مول نہ ڈرساں
جے رب کُوک سسّی دی سنسی، جا ملاں پگ پھڑساں
ہاشم نہیں شہید ہویساں، تھل مارو وچ مرساں
پھڑیا پندھ ہوئی تر بندھن، ٹٹ گئی ڈور پتنگوں
سسّی اوہ نہ دھردی آہی، بہوں پرپیر پلنگوں
دل توں خوف اتار سدھائی، دانوں شیر پلنگوں
ہاشم جے دم جاس خلاصی، ہووس قید فرنگوں
کر اسباب لیا شہزادی، کیوں جو راہ خطر دا
پانی خون خوراک کلیجہ، راہبر درد ہجر دا
گل وچ وال اکھیں وچ سرخی، سوز جنون قہر دا
ہاشم ویکھ احوال کلیجہ، گھائل شمس قمر دا
