تھل مارو تپ دوزخ ہویا، آتش سوز ہجر دی
مڑن محال وکھالن اوکھی، صورت کیچ شہر دی
جب لگ تانگھ نراس نہیں، جیویں یوسف تانگھ مصر دی
ہاشم سخت بلوچ کمینے، بےانصاف بے دردی
کجھ وگدی، کجھ ڈھیندی بہندی، اُٹھدی تے دم لیندی
جیوں کر ٹوٹ شرابوں آوے پھیر اُتے ول ویہندی
ڈھونڈے کھوج شتر دا کت ول ہر گز بھال نہ پیندی
ہاشم جگت نہ کیوں کر گانویں، پریت سپورن جیندی
قدرت نال سسّی ہتھ آیا، پھر دی کھوج شتر دا
جان نہیں اوہ کھوج سسّی نوں، ملیا جام خضر دا
یا اوہ نور نظر دا کہیے دارو درد ہجر دا
ہاشم بلک سسّی نوں مِلیا، قاصد کیچ شہر دا
دارو درد ہجر دا کرکے، کھوج لئے گل لائے
پھر بھی ڈر دی لا نہ سکدی، مت ایہہ بھی مٹ جائے
پھر کر دیکھ رہی، ہور دُور جا، کھوج نہ نظری پائے
ہاشم پھیر وساہ نہ کردی، وانگ پنوں چھل جائے
